* * *
Հիշողության
ծեր ու մաշված օրերը
Դառնում են
բե՜ռ
ու
թիկունքիս հավաքվում,
Ինչպես ծառի
բնին մոտիկ -
Տերևներն են
թափթփվում…
Ի՞նչ թունդ
գինի
Կամ օղի,
Հիշողություն
վշտակից,
Երբ կարող
ես մե՛կ հարվածով
Խառնել
հենքը մտքերիս,
Գարունը
սարքել աշո՛ւն
Խցանել շշում
ու ջուրը նետել
Հավերժահարսերի՜ն,
Ջրահարսերի՜ն
Ջահել թե
հասուն…
Խե՞նթ
եմ…չգիտեմ խենթություն անել,
Խելագա՞ր
եմ, որ չեմ կարողանում
Արյունս
հեղել,
Թե՞ հավերժ
երազող հնաոճ ասպետ,
Որի իդեալը
մի հասարակ
Աղջիկ է
եղել…
Հասարակ
աղջի՞կ,
Ի՞նչ
հիմարություն,
Երբ հիմա էլ
կփոխեի իմ կյանքն անհեթեթ
Նրա հետ
անցկացրած
Գեթ մեկ
օրվա հետ…
Ի՞նչ թունդ
գինի
Կամ օղի,
Հիշողություն
վշտակից,
Երբ կարող
ես մե՛կ հարվածով
Խառնել
հենքը մտքերիս…
Ս.Ումառ-Հարությունյան
Комментариев нет:
Отправить комментарий