Պատկեր

                                                                                 Նելլի Կարապետյանին

* * *

Չգիտե՜մ  մի՞տքն է բառից

Երկունքվում,

Թե՞ բառն է խաչվում մտքի հետ,

Որ ինչ որ մի տեղ հեռվո՜ւմ,

Շա՜տ հեռվում,

Ծնվում է ռոմանտիկ մի պոետ:

Մենախոսությունը սկսվում է այսպես -

Հեռվից քեզ կանչում է մի շատ ծանոթ ձայն,

Իսկ դու խոսում ես քո մտքերի հետ՝

Ձեռքումդ սուրճի

Դատա՜րկ մի գավաթ:

Ուզում ես, որ օրվա ձեռքերում

Շորերդ մաշվե՜ն, չքանան,

Ուզում ես,

Որ իրիկունը չտե՛ս

Հաճույքից մի քիչ տրտնջա:

Ուզում ես, որ օրը լինի  քո՛նը,

Որ այդքան անխոս չլինի օրը,

Որ օ՛րն էլ մի քիչ,

Թեկուզ շա՜տ չնչին

Ըմբոշխնի քայլերիդ օրորը:

Օրորվո՜ւմ ես, սենյակից - խոհանոց

Քայլերով հուշիկ՝

Ձեռքումդ՝Սուրճի դատա՜րկ մի գավաթ,

Իսկ հեռվո՜ւմ, շա՜տ հեռվում 

Մի պոետ ռոմանտիկ

Ցնդում է պատկերից այդ դաժան:

Մի՞տքն է անլեզու բառերից շիկանում,

Թե՞ բառն է հալեցնում

Մտքի սառույցը…

… Մեկ գավաթ ես ջրի տակ լվանում,

Իսկ մտքում՝ լվանում ես երկուսը…

Ս.Ումառ-Հարությունյան