16 +

Քո մեջ հրդեհ է, այնքա՜ն ցանկալի,

Կարծես մի ամբո՜ղջ աշխարհ է այրվում, 

…Խեղդվո՜ւմ է, ձգո՜ւմ զսպաշապիկին

Փողրակը ռետինե վանդակում:

Հասունության պատը շա՛տ է բարակել,

Ուր որ է ասես պիտի՛ պատռվի…

…Թափառախումբն էլ  հերթի է կանգնել

Սպասելով կարմիր տագնապի ձայնին:

Վխտում են են ներսում, ասես խավարում

Սիրո բազմաթիվ քրմեր արբեցած,

Տարալուծվո՛ւմ է մարմնի ծալքերում

Նրանց շքերթը դեռ կյանք չտեսած:

Ու թաքնվո՜ւմ են  կառչած բառերին,

Կծկվո՜ւմ, ձգվո՜ւմ են կիրք- տողերի տակ,

Բառերը շարժում են հե՜նքը տողերի

… Կարծես լսվում է մանկան թոթովանք:

… Դա պատասխանն է հնչող հառաչի-

Կիսաբառերի հոսքով միալար,

…Ծա՜նր է ապրումը մարմնի կանացի

Անկարող հսկել ձա՜յնը խելագար…

… Մերկացած միտքը արև սրսկված,

Դառնում է մի օձ՝ գալարվող անվերջ,

Ու քլթքլթում է գինի չդառած

Մաճառը փափուկ հավկիթների մեջ:

Արևի կարոտ ծիրանաձևը հասունանում  է,

Ճաքում  է քաղցրից,

Քնից արթնացած կրքերի դևը`

Որդան կարմիրը ժպտում է ներսից:

Գիշեր-անտառի սաղարթին բազմած,

Տարուբերվում է սիրո մեղեդին,

Ալվան տիրուհին երախը բացած,

Իրեն է ձգում սոված վիշապին:

Սապատներն ուղտի լցվում  են գինով,

Պռնկե-պռունկ եռում են հպում,

Տիրուհին երկտակ, պապակ շուրթերով

Արևահամի գինի է ըմպում:

Կաթիլ առ կաթիլ բաժակն է լցվում

Թանձր մածուկը բանականության,

Հաշիշ ծաղիկին ցողով է ցայում,

Ադամաթուքը Նորին մեծության:

Ու կիրք է երակ-ճամփեքով բոլոր,

Շոգ անապատ է արևից կիզիչ,

Ու անապատը հևում է օրօր,

Ու տաք փրփուր է  ծորում կակաչից:

… Շուրջը ավա՞րտ է, թե՞ վերջն աշխարհի,                  

Երազ Դրախտը Դժոխք է դառնում,

….Քո մեջ հրդեհ է, այնքա՜ն ցանկալի,

Կարծես մի ամբո՜ղջ աշխարհ է այրվում, 

Ս. Ումառ - Հարությունյան