Բոլորս կյանքում ոսկի՜ ենք փնտրում՝
Ոսկի բնավորություն ունեցող,
Ոսկի սի՜րտ…
Մատնե՜ր…
Ոսկի բնավորություն ունեցող,
Ոսկի սի՜րտ…
Մատնե՜ր…
Ոսկին հենց այնպես ընկած չի՛ լինում,
Որ մտքիդ դնե՜ս ու
Գտնես…
Որ մտքիդ դնե՜ս ու
Գտնես…
Ստիպված դառնում ես անհույս բանաստեղծ
հնարում ոսկի սեր,
ոսկի համբույրներ,
ու սրտեր ոսկի,
Սիրտդ հարբում է երգից նորաստեղծ
Ամե՜ն, ամե՜ն ինչ թվում է ոսկի:
հնարում ոսկի սեր,
ոսկի համբույրներ,
ու սրտեր ոսկի,
Սիրտդ հարբում է երգից նորաստեղծ
Ամե՜ն, ամե՜ն ինչ թվում է ոսկի:
Հետո անցնում է դա՝
Կյանքն է անցողիկ,
Մենակ ես մնում- գրիչդ բռնած,
Երգեր ես գրում գուցե և ոսկի…
Կյանքն է անցողիկ,
Մենակ ես մնում- գրիչդ բռնած,
Երգեր ես գրում գուցե և ոսկի…
Բոլորն ասում են ոսկի սի՜րտ ունես
Մտքերդ ոսկի՜
Սերերդ հրկե՜զ,
Բայց դա խաբկա՜նք է
Ճախրա՜նք է անտես,
Քանի որ լավ գիտես՝
Մտքերդ ոսկի՜
Սերերդ հրկե՜զ,
Բայց դա խաբկա՜նք է
Ճախրա՜նք է անտես,
Քանի որ լավ գիտես՝
Ոսկին հենց այնպե՜ս ընկած չի՛ լինում,
Որ մտքիդ դնես ու
Գտնե՜ս…
Որ մտքիդ դնես ու
Գտնե՜ս…
Комментариев нет:
Отправить комментарий