…և ես ներո՜ւմ եմ քեզ կյա՜նք

*
Բարությո՜ւնը
Ուժեղների արժանիքն է…
Եվ ես ներո՜ւմ եմ քեզ կյա՜նք,

Դուրս եկավ, որ մեզնից ուժե՜ղը ե՛ս եմ,
Որ դիմացե՜լ եմ քեզ
Այսքա՜ն ժամանակ:
*
Դու իրո՜ք որ գեղեցի՜կ ես,
Բայց չարություն կա քո մեջ,
Աննրբանկա՜տ ես,
Անխի՜ղճ ես,
Դաժա՜ն ես,
Հենց դրանով էլ դու թույլ ես
Քան ես:
*
Հիմա չգիտե՜մ,
Ներե՞մ, չներե՞մ բոլոր արածներդ,
Ի՞նչ է փոխվելու ի՜մ կամ
Քո՛ մեջ կյա՜նք,
Չէ նեղացե՜լ եմ՝ չե՛մ խոսում հետդ,

Ես մնամ այսպես՝ նեղացկո՜տ, համե՜ստ
Դու մնա նո՜ւյնը՝
Քինախի՜նդ, ագա՜հ…
*
Արի՜ չխոսենք,
Խոսելն ո՞ւմ է պետք,
Ո՛չ ներենք, ո՛չ էլ չներենք իրար,

Եկ լռե՜նք, իրար աչքերի նայենք-
Տեսնենք թե մեզնից
Ո՞վ կդիմանա…