суббота, 4 ноября 2017 г.

ՔԱՂՑՐ ԴՈՂ



Երբ համբուրվո՜ւմ ենք-
Աչքե՜րդ ես փակում
Կամ աչքի տակով գողունի նայո՜ւմ,
Գիտե՜մ թե ինչ կա՛ աչքերիդ խորքում՝
Ա՜յն, ինչը ո՜չ ոք չունի աչքերում …
*
Դու սրտիս նման
Կարծես թե ի՜մն ես,
Բայց և ի՜մը չես միաժամանակ,
Ուզում՝ թպրտո՜ւմ ես,
Ուզում ես կանգնո՜ւմ ես,
Նայո՜ւմ ես, նայո՜ւմ այլ տեսակ:
*
Մեծ սիրո ծովին քամի՜ն է ընկեր՝
Հզոր ալիքներ բարձրացնող,
Բամբասող ծառե՜ր, արև՜ ու անձրև՜,
Եվ մեկ էլ կո՜ւրծքդ՝
Կրքից դողացող:
*
Կի՜րքը, սիրելիս,
Խանդի նմա՜ն է՝
Ծնվում է,  երբ որ նրան չե՛ս սպասում,
Ալիքի նման գալի՜ս հարվածում է,
Ալիքի նմա՜ն կորչում մարմնում:
*
Անձև-անմարմին ձուլվում ենք իրար,
Ինչպես որ բա՜ռն է ձուլվում ականջին,
Ու օրորվո՜ւմ է աշխարհը համայն,
Մեզ քշո՜ւմ, տանո՜ւմ է համընթաց քամին:
*
Գրկո՜ւմ են ձեռքերդ
ուսերս նիհար՝
Ափերում շիկացած ավազ երազում,
Ի՞նչ են շշնջում շուրթերդ խոնավ,
…Կի՜րքը, սիրելիս, քեզ շա՜տ է սազում:
*
Երա՜զ ես փնտրում,
Ցնորքի ափե՜ր,
Գերված մարմի՜ն ես փնտրում լազուրում,
Իսկ ես միամիտ բանաստեղծի պես
Թերթո՜ւմ եմ, սերտո՜ւմ սիրո քո լեզուն:
*
Կո՞ւրծքդ է դողում
Թե՞ ափս այրված
Շիկացած մարմնիդ խոռոչից,
Զգո՞ւմ ես թե ինչպե՜ս խենթ կիրքը ժպտաց
Ու հալվե՜ց տենչից:
*
Ծիածանվում է անձրևն արևին,
Ծիրանաձևը շո՜ւրթն է կախ գցում,
Վերջի՜ն կաթիլն է ընկնում արցունքի՝
Լուծվում դրախտում:
*
Եվ սա վերջը չի՝
Աչքե՜րդ ես փակում,
Կամ աչքի տակով գողունի նայո՜ւմ,
Գիտե՜մ թե ինչ կա աչքերիդ խորքում՝
Ա՜յն, ինչը ո՛չ ոք չունի աչքերում …

Комментариев нет: