Հոգիս խելագա՜ր, բարբարո՜ս ու խե՛նթ…

 Պատիվս է թառել ճակատիս,

Արքայական ձեռքերով

Քաշո՜ւմ է, սանձում օրերը կյանքիս-

Հոգիս թողնելով

Խե՜նթ ու բարբարոս:

Չի՛ լինի անել Պատվիս գահընկեց՝

(Ճանապարհ է անցել շատ երկար)

Լիլիթների հետ բոց ու հրակեզ

Թրծել է Հոգիս

Խե՜նթ ու խելագար:

Հոգիս Դյութանքից, Վայելքից  հարբած

Ջահել կույսերի մոտ պատանդ է եղել      

(Շատ է փորձության ենթարկել Աստված)

Եվ Մահացե՛լ է և

Հարությո՛ւն առել…

Այդպես հոգուս հետ՝ բոցով հրաշքի,

Նա ինձ-բալասան ես նրան-իմաստ,

Կարծես թե ելած հաղթական վազքի

Ելնում էինք վեր-

իրարով հարբած:

…Ինչպես Լիլիթը լքեց Ադամին,

Այդպես էլ Հոգիս մի օր ինձ լքեց,

Գնաց հանձնվեց խև Սատանային

Ու սատանաոտք

Վերադարձավ ետ:

Հենց այդ օրվանից Մարդակեր հողի

Եվայածնունդ հետնորդների հետ,

Կռիվն է սկսել իր բի՛րտ, կատաղի՛

Հոգիս՝ բարբարո՜ս,

Խելագա՜ր ու խե՛նթ…

Ս.Ումառ-Հարությունյան