Համբույրս գետ է՝
սարերի մաքուր հալված ձյուներից,
քամու բերանն ընկած
անտառի թախծոտ չոր տերևներից,
կարոտ հույզերից…
սրտիս զարկերից…
և դու փորձում ես դրա դեմն առնե՞լ,
բերա՞նս փակել…
Արդյոք եղե՞լ է մեկը աշխարհում,
որ կարողանա դեմն առնել ջրի,
փորձի՛ր, թող փոխվի հունը համբույրիս,
ո՞ւր պիտի գնա,
չքվի աշխարհի՞ց:
Աշխա՞րհը…
աշխարհը դո՛ւ ես, դո՜ւ
ես…
կրծքերդ էլ բուրում են թարմ լավաշի պես,
փորձի՛ր, թող փոխվի հունը համբույրիս,
կո՛ւրծքդ չլինի,
շո՛ւրթդ կլինի,
մազե՛րդ,
ո՛ւսդ,
ո՛տքդ,
գլո՛ւխդ…
Համբույրս գետ է՝
սարերի մաքուր հալված ձյուներից,
… քո պահեստավորված անփույթ խոսքերից:
- Գլուխս է ցավում ու
հանգի՛ստ թող ինձ…
Ձա՜յնդ…
Գինի – լռությո՜ւն,
մեռո՛ն շուրթերի,
երաժշտություն՝ գնչուական թափառ ցեղերի…
Պա՛հն է վայնասուն, որ ստիպում է ինձ,
ստիպում համբույրիս,
նայել քո փակված դռան դիտանցքի
հակառակ կողմից,
Արդյո՞ք եղել է մեկը աշխարհում,
որ կարողանա դեմն առնել ջրի …
Փորձիր թող փոխվի հունը համբույրիս…
Комментариев нет:
Отправить комментарий