Բախտի դուռը

Հաճախ ժանգոտվող

Անիվը բախտիս,

Վաղուց է հոգնել,

Վաղուց է կանգնել  

Դռանը բախտի:

Բախտի դռներն էլ

Անտարբերության սքեմներ հագած,

Ու թաց հողի մեջ վաղուց կարծրացած,

Դեռ միջնադարից

Մնում են փակված:

Միտքս ՝

Կռացած դռներին այդ փակ,

Ինչքան է երգել,

Բղավել,

Թակել,

Փորձեր է արել դռները բացել

Բոցով  անփարպակ:

Ինչքան դեռ պետք է մնա կռացած,

Ու դեռ ինչքան էլ պետք է լաց լինի,

Սքեմներ հագած անտարբերության

Դռների առաջ:

Դե, դռներ բախտի,

Եթե չեք բացվում

Ցույց տվեք ճամփան,

Ճամփան դրախտի:

Դա էլ լինի փակ՝

Կգնամ դժոխք:

Ինձ հասանելիք կրակե վերքով,

Լեղիով լցված թասը ձեռքերիս

Կմտնեմ սիրով:

Իսկ եթե հանկարծ

Դժոխքն էլ լինի այսքան անտարբեր…

Կգնամ դեպի անանուն ափեր…