Հորս՝ Ս.Ումառյանի հիշատակին

Հիմա դու չկաս,հիմա ինձ հեշտ է,

Քեզ հետ մտածել,քեզ հետ զրուցել,

Որդիս ինձ հետ է խիղճս հանգիստ է

Դու առանց որդի ինչպես ես ապրել:

Քո կենսագրության մի քանի տողը

Անգիր եմ արել ես քո գրքերից

Իմ հարսանիքն ու քո հարսի քողը

Չեն օրհնվել քո հայրական ձեռքից:

Իմ մանկությունը երկար է տանջվել

Հայրական պատժի մի անգութ ձևից

Ես ոչ մի անգամ քեզնից չեմ լսել

Հայրական խոսքը – ՛՛Մի անիր որդիս՛՛:

Ընկած ժամանակ ինձ ձեռք չի մեկնել

Հայրական լեզվի խորհուրդը խրատ

Իմ նեղ օրերին աչքերս են սրբել

Գրված տողերիդ խոսքերը իմաստ:

Միշտ ուղեկցել են,փարոս են եղել

Թարգման տողերդ ինձ օտար լեզվից

Սիրո տարիքում շատ եմ երազել

Մայրենին կարդալ քո պոետ մտքից:

Ռումի,Սաադի,Խաքանի,Հաֆեզ

Ֆարսի ձեր գիրը մեզ էլ է հասել

Չգիտեմ որտեղ ինչպես է գրվել

Բայց Հայոց լեզվով լավ է թարգմանվել:

Հավերժ կհիշվես Հայոց գրերում

Դու Ֆարսի լեզվի դեսպան աննման

Անմահ անունդ քո որդու սրտում

Կմնա որպես Ֆիդուսու թարգման