ԱՐՑՈՒՆՔՆԵՐԸ ՄԵՐ ՄԱՅՐԵՐԻ

Մի Մոր հարցրին. «Ի՞նչու չես լալիս,

Որդիդ ցմա՛հ է բանտարկվել»

Ասաց.  «Ինչ լա՜վ է, որդիս չի՛ տանջվի,

Որ իր ետևից  որդի չի թողել…»

--------------------------------------

Քեզ համար իրո՜ք տանջվելու պատրաստ

Միայն Մա՜յրդ է, ուրիշ մարդ չկա՛,

Ցավո՜ք հաճախ են նրան մոռանում

Ու…թողնում մենակ:

Թաքնված վի՜շտդ Մայրդ լա՛վ գիտի,

Բայց հաճախ ցավերիդ չունի՜ պատասխան,

Դրանից լալիս է կրկի՜ն ու կրկի՜ն

(Այդքա՜ն արցունքներ որտեղի՞ց նրան)

Դու մի՛շտ իր մեջ ես՝ ինքը քեզ Աստված,

Խանդո՜տ մայրական սիրտը հովանի,

Ի՜նչ էլ որ անես մնո՛ւմ ես ներված,

Ո՞վ կարող է քեզ ամեն ինչ ների:

Տխուր պահերը չի՛ կիսում քեզ հետ,

Այդ պահին իր համար դառնո՜ւմ ես օտար,

Լալի՜ս է թաքուն, որ դու չտեսնես

Նո՜ւրբ կաթիլները աչքից ընկնող վար:

Մայրը սեռ չունի՜ և ո՛չ էլ տարիք

(Հարաբերական բառեր են դրանք)

Մայրը ունա՜կ է ցանկացած պահի՜

Քեզ համար լինել ամե՜ն, ամեն Բան: