суббота, 15 сентября 2018 г.

«Գիշերային մենախոսություն» շարքից




Անխուսափելի՜ն աչքերիդ խորքում
Ո՛չ մի կերպ սրտիս հանգիստ չի՛ տալիս,
Աղոթք չգիտե՜մ,
Բա՜յց աղոթում եմ
Անճարությունից:

Տարօրինա՜կ են բառերն աղոթքիս,
Բառե՜րն աղոթքիս – նոտաներ,
Աղոթքս դառնում է մեղեդի՜,
Որը ո՛չ մի տեղ
Ո՛չ ոք չի լսել…

Комментариев нет: