* * *
Ինձ մո՜տ
մնացի՝
այսինքն քեզ
հետ
և
մենակություն բնավ չզգացի:
Հետո
հասկացա-
Ինչքա՜ն
լավն եմ ես, երբ դու կողքս ես
…կամ էլ հոգուս
մեջ:
Քայլվա՜ծքդ..
քայլվածք
չէր մի սովորական՝
սլա՜ցք էր
դեպի վեր,
սլա՜ցք էր
հախուռն
և չդիմացավ
հողը ոտքիդ տակ՝
այրվեց -
ինչպես որ արյո՜ւնն է այրվում
գարնան
երակում:
Ո՜ւշ էր,
հեռացա՜ր,
մենակ մնացի
ամբողջ աշխարհին անտարբեր:
Ես ինձ հե՜տ
էի, ես մենա՜կ չէի՝
Ե՜ս էի … և
զո՜ւյգ տենչանքի թևեր:
Комментариев нет:
Отправить комментарий