Մի նեղացրեք բանաստեղծին…

Շուտով օրերը կանձրևե՜ն,

Կմերկանա՜ն ծառերը,

Ու ամե՜ն ինչ կթրջեն

Աշնան խոնավ ձեռքերը:

Թեթև քամին տերև՜-տերև՜

Մեր օրերը կտանի

Դեպի սա՜ռը, անշունչ ձմեռ

Ո՜ւ…կհիշենք Տերյանին:

Պոետները լա՜ց կլինեն-

Պատուհանին սևեռված,

Չքնաղ կանայք դո՜ւրս կելնեն

Շորերի մեջ փաթաթված:

Էլ չե՜նք տեսնի Կնոջ քնքո՜ւշ

Կոր գծերը  հաճելի,

… Փողոցներում շորերի կո՜ւյտ,

…Տխո՜ւր դեմքեր այրերի:

Գարունը իր  բուրմո՜ւնքն  ունի,

Ամառը իր կի՜րքն  անեղծ,

Ձմեռն ունի  ձնծաղի՜կ,

Իսկ աշո՞ւնը…բանաստեղծ:

Մի նեղացրեք բանաստեղծին,

Երբ իր աշո՜ւնն է երգում,

Երբ խոսքերով ձմռան ցրտի՜ն

Սե՜ր կամ կիրք է բորբոքում:

Բանաստեղծը մի գարո՜ւն է

Տարվա բոլոր օրերին,

Գարնան նման հեռանո՜ւմ է

Գարուն մնո՜ւմ,

Գարո՜ւն սնում սրտերին:

Շուտով օրերը կանձրևե՜ն,

Կմերկանա՜ն ծառերը,

Կրկի՜ն, կրկի՜ն գործի կանցնեն               

Բանաստեղծի  ձեռքերը: