ԱՐԵՎԱՀԱՄ

Ես չե՛մ կարող գրել այնպե՜ս,

Որ դու հասկանաս,

Չգրե՜լ էլ չեմ կարող,

Դու ձև արա՝ իբր հասկացա՜ր,

Ես էլ թող հարբեմ

Քո չհասկացածով:

Հարբած ժամանակ

կգրեմ տողե՜ր,

որ դյուրի՜ն լինի հետո կարդալը,

Մ իգուցե՞ այնժամ ես քեզ հասկանա՜մ,

Թե ի՞նքան ծանր է ինձ չհասկանալը

Քեզ հասկանալը դժվա՜ր է,

Գիտե՜մ,

Ինձ հասկանալը - առավել դժվար,

Հարբա՜ծ, կիսարբա՜ծ կամ էլ սթա՜փ լինեմ

Նո՛ւյնն եմ գրելու,

Իսկ դու ձև՜ արա՝ ի՜բր հասկացար:

Թե որ հե՜շտ լիներ

իրար հասկանալը,

Կարո՜տը կոկորդ չէր սեղմի,

Օղու հերթական բաժակ կո՜ւլ տալը

Այսքա՜ն դառնահամ չէր լինի…

Կաթի՜լ առ կաթի՜լ քաղցր հուշերը

Ծորո՜ւմ են՝ կո՜ւլ գնում հողին,

Հողից բարձրանում են հասկերը-          

Կառչած արևի շողերից:              

«Հասկանալ»  բառը խո՜ր իմաստ ունի՝

Արմատը հա՜սկն է՝

Արևով լցված,

… Սրանից ավել էլ ի՞նչպես գրեմ,

Որ դու հասկանաս: