Իմ տիրակալը հիշողությո՜ւնն է

Իմ տիրակալը հիշողությո՜ւնն է՝

Փոքրի՜կ մի ոզնի կծկված,

Անընդհատ ծակո՜ւմ, ցավեցնո՜ւմ է

Տիրակալների նման դաժա՜ն,

Անաստված:

Իրեն թվո՜ւմ է թե արդեն ծե՜ր է՝

Տարիքը առա՜ծ, իմաստո՜ւն,

Թվո՜ւմ է թե կյա՜նքը խաղաղ լինելն է՝

Փոթորիկների՜ց, հողմերի՜ց

Հեռո՜ւ…

Չի՛ թողնում սի՜րտս մեկ ժամով ննջի՜-

Կոպիտ ձեռքերով սեղմո՜ւմ է նրան,

Չի՛ թողնում սիրտս դե՜մքը իր շրջի

Ու հանգիստ առնի գոնե՜ մեկ

Վայրկյան…

Խոսո՜ւմ է, տալի՜ս անհարկի հարցեր,

Ակա՜նջ սղոցում տերտերի նման,

- Հիշո՞ւմ ես, ամա՜ռ էր,

…փորձեցի՜ր կանգնել,

- Հիշո՞ւմ ես, որ քեզ պառկեցրի հարմար:

Սիրտս ընկում է գի՜րկը հուշերի,

Ու պրծո՜ւմ չկա սրանից,

Ո՜ւր եք ծվեններ մանկության օրերի

Ծեր հիշողությո՜ւնը

… ինձ դո՛ւր չի գալիս:

Անձրի նման լցվո՜ւմ է գլխիս,

Հրավիրո՜ւմ է

Թրջվելո՜ւ,

Մրսելո՜ւ,

Գժվելո՜ւ,

Տե՜ղ չկա փախչե՜մ, փրկվե՜մ նրանից

Ու առա՜նց նրա ապրեմ աշխարհում:

Իմ տիրակա՜լը հիշողությո՛ւնն է՝

Բառապաշարով հարո՜ւստ,

Հոգով իր անխի՜ղճ,

Ու ես էլ նրա հլո՜ւ ստրուկն եմ,

Որ մի կերպ դիմանո՜ւմ եմ-

մե՜ղք գալիս սրտիս…