ԵՎ ԱՐԹՄՆԻ ԵՎ ՔՆԱԾ

Երեկվա օրն այս առավոտից
Բաժանում է մի անաստված գիշեր,
Որն էլ իր երկա՜ր, սառը մատներով
Թվում է հավերժ…

Հո՜ւյսը երեկվա մեռնո՛ւմ է դանդաղ-
Ամեն ինչ շրջվում է ինչպես որ կյանքում,
Ասես մի երկա՜ր, երկա՜ր ճանապարհ
Մեկ իսկ հպումով
Թաղա՜նթ է դառնում:

Ու պատռվո՜ւմ է թաղանթն այդ բարակ,
Ու ընկղմվում ես խո՜րքը անդունդի,
Որից կառչելու փորձերդ դատարկ
Խեղդում են քո մեջ
Ձա՜յնը կենդանի…

Ծանր կոպե՜րդ չե՛ս ուզում բանալ,
Դատարկության մեջ դատա՜րկն ես փնտրում-
Միևնույն է նույնիսկ եթե արթնանաս՝
Կողքդ ինչպես մի՜շտ
Փո՛ւչ ես տեսնելու…

Ս.Ումառ-Հարությունյան