Կյա՜նքը թատրոն է,
Ի՛նքն էլ սցենարի հեղինակ,
Ի՛նքն էլ դերասան,
Ի՛նքն էլ ռեժիսոր,
Ի՛նքն էլ հուշարար,
Երկիրս նորի՜ց կիսա՜տ-պռատ է՝
Թավշյա ծածկոցով
Աչքի՜ց անտեսված…
Դատարկ ձեռքերս ո՞ւմ ուսին դնեմ,
Կյանքի հետ խաղամ դե՞րը հիմարի -
… Մնո՜ւմ է ձեռքերս բարձրացնե՜մ,
Որ գազանն ինձ հանգիստ հոշոտի:
Երկիրս նորի՜ց կիսա՜տ-պռատ է
Եվ Աչքը վերից տագնապ չի՛ տեսնում,
Միգուցե իրո՞ք սա Հայի բա՜խտն է,
Որ տրտնջում է
Ինչպես անցյալում:
Երկիրս նորի՜ց կիսա՜տ-պռատ է
Քաղաքականության մոլուցքով լեցո՜ւն,
Որտեղ հարգի է արյան հեղումը-
Այլ ոչ թե ձեռքե՜ր դատարկ ու մաքուր…
Комментариев нет:
Отправить комментарий