Արդեն տհաճ է
ժամանակի խոնավ քիթը,
Ու ժամանակը լորձոտում է ճանապարհս՝
լցված քաղաքական մեռելներով:
ժամանակի խոնավ քիթը,
Ու ժամանակը լորձոտում է ճանապարհս՝
լցված քաղաքական մեռելներով:
Մի կերպ բարձրացնում եմ ոտքերս-
Իջեցնելու տեղ չկա,
Ոմանք աղոթում են,
Ոմանք արտասվում
ուրախությունից նաև
տխրությունից,
Ոմանց մի բանակ անճարակությունից
լղոզվում է ժամանակով,
Նայում է վերև, որտեղ առաջ ինքն էր,
Մերկացնում է պարանոցը
ոչ թե հանրային ծառից կախվելու
այլ մի կերպ շնչելու համար…
Իջեցնելու տեղ չկա,
Ոմանք աղոթում են,
Ոմանք արտասվում
ուրախությունից նաև
տխրությունից,
Ոմանց մի բանակ անճարակությունից
լղոզվում է ժամանակով,
Նայում է վերև, որտեղ առաջ ինքն էր,
Մերկացնում է պարանոցը
ոչ թե հանրային ծառից կախվելու
այլ մի կերպ շնչելու համար…
Եվ տհաճ է հարբուխ ընկած
Ժամանակը…
Ժամանակը…
10.05.18 Երևան
Комментариев нет:
Отправить комментарий