Մի լեզու կա
աշխարհում՝
Լռության
լեզուն -
Տանջվա՜ծ,
քրքրված քերականությամբ,
Ոչ հոլով
ունի, ո՛չ էլ ժամանա՛կ -
Միշտ
սեղմված է ատամներիդ տակ…
Ամե՛ն
չասված բառ մի ամբողջ գի՜րք է,
Սիրած աղջկա
խենթությո՛ւն է վառ,
Ամե՛ն
չասված բառ նաև
Արհավիրք է -
Կարդալ
իմացող էակի համար,
Ամեն չասված
բառ անեծքի նման
Այրո՛ւմ է,
Պայթյունի
ուժով լցվում է հոգիդ
Ու քեզ
թվում է - աշխարհը քանդվում է -
Թափվում է
գլխիդ:
Թիկունքին
նայող հայացքի նման,
Լռության
լեզուն
Եվ պա՛րզ է
և բարդ,
Դողդոջ
շուրթերի նման հարուստ է…
Աղոթքի նման
մաշված ու աղքատ…
Լռության
լեզուն և լույս է և մութ -
Այրվող գրքերը
լափող հրդեհի նման,
Մեկ
ջերմություն ես նրանից ստանում,
Մե՛կ էլ
ցանկանում նզովել նրան:
…
Եվ կգա մի
օր – ե՜րգս կկարդաս…
Եվ իմ
լռության լեզուն կըմբռնես,
Գուցե
հարազատ ինչ-որ բա՞ն կզգաս…
Գուցե թե ժպտա՜ս…
Գուցե թե
տխրես…
Ս.Ումառ-Հարությունյան
06.07.16 Երևա ն
Комментариев нет:
Отправить комментарий