ՀԱՅԱՍՏԱՆ

Մի  Հայաստա՛ն, մի Գաղափա՜ր

Ու սիրտ մաշող մի հառա՜չ,

Քանզի արքան թո՜ւյլ է, տկա՜ր

Ու մի քիչ էլ մտագար:

Ո՞ւմ մտքով է տեսնես անցել

Հողը զիճել   ուրիշի,

Ասել կուզի թե արյունդ

Նվիրում ես ոսոխին:

Մե՞ղք չէ՝ արդյոք սպանել մի բան,

Որը քե՛զ է պատկանում,

Լավ չէ՞ արդյոք լուռ հեռանալ

Քան թե պարել կրակում:

Ով ասում է թե մենք քի՜չ ենք

Հայի ոգին չգիտի,

Մեր վշտերի չափ անթիվ ենք՝

Վիշտը հաշվել չի լինի

Ով ասում է թե մենք թո՜ւյլ ենք

(Ծիծաղելի մի կատակ)

Մոռացել է թե հայ կինը

Ինչերի է ընդունակ:

Ամեն մի այր-հայի մեջքին

Մի մա՛յր, մի քո՛ւյր և մի դո՛ւստր կկանգնի,

Սա լավ գիտի մեր թշնամին,

Ցավո՜ք, արքան չգիտի:

Հայոց կանայք տանկի նման

Անեծքից չե՛ն վախենում,

Աստված չտա, որ տեղը գա…

Խոսք չեմ գտնում ասելու:

Ժամն է արդեն պապանձվելու

Հայաստանս մասնատող

Լեզուներին չարակամ,

Էլ ի՞նչ Արցախ, Սյունիք…կամ Սփյուռք

Մի  Հայաստա՛ն,

Մի Գաղափա՜ր:

Ս.Ումառ-Հարությունյան