Նայե՞լ եք
արդյոք պատուհաններին,
Տեսե՞լ եք
արդյոք պատուհաններից
Ձեզ նայող
աչքեր՝
Փնտրումի, Հավատի
,
Սպասմա՜ն ու
Հույսի…
Դա՜ռն են,
Դաժա՜ն են պատուհանները
Որբանոցների
…
*
Դե ե՛կ
բացատրիր անմեղ մանկանը,
Որ նաև ծիծա՜ղ
կա աշխարհում դաժան,
Որ նաև սե՜ր
կա՝
Մայրակա՜ն,
Հայրակա՜ն,
Որ իրեն գրկո՜ղ, գուրգուրող Ձեռք կա,
Որ Սի՜րտ կա
բաբախող իր համար…
*
Լսե՞լ եք
արդյոք որբանոցներում
Երազում
խոսող երեխաներին՝
Լույսի
լեզուն է,
Հույսի
լեզուն է նրանց բերանում,
Որ այդ
կյանքի մեջ առանց գիտակցել
Մա՜հ է աղերսում…
*
- Մի՛ խփիր,
ցավո՜ւմ է , մամայիս կասեմ:
- Տե՞ս,
պապաս կգա՛ քիթդ կջարդի:
- Ես երբեք տիկնիկ
չեմ էլ ունեցել:
- Տատի՜կ,
պապի՜կ ջան, շա՜տ եմ կարոտել…
*
Կյանքը
մահաշեղբ դանակի նման
Ասես կտրել
է երակը բախտի,
Ու ցփնվել է
արյունը մանկան
Որբանոցների
պատուհաններին…
*
Ուր մա՛հ են
կարծես անցնող օրերը…
Ուր
մորթոտվում է հույսն հավատի հետ…
Ուր մանկան
մաքո՜ւր, ջինջ աչուկները
Տխրո՜ւմ են,
դառնում մո՜ւթ պատուհաններ…
*
Թե սա մա՛հը
չէ,
Էլ ո՞րն է
մահը՝
Հողին
հանձնվող մարմի՞նը անշունչ,
Մա՛հն աչքե՛րում
է որբ մանուկների-
…Սպասումից
կաթացող արցունքում աղի,
…Փնտրումից
հոգնած փակվող կոպերում,
…Որբանոցների
պատուհաններին…
Ս.Ումառ-Հարությունյան
08.11.16
Երևան
