Նկուղում
Հնամաշ
իրերի միջից
Մի տաբատ
գտա՝
Մանկության
մի ճի՜չ…
Չափեցի՝ ծնկներիցս էր,
Որ մի
ժամանակ երկար էր եղել վրաս
Ուղիղ երեք
մատ՝
Փոշոտ
ճմրթված
Մի
հրավիրատոմս էր դեպի իմ անցյալ…
Միգուցե՞
«Հի՜ն շոր,
հի՜ն կոշիկ» ձայնից վախեցել,
Փախել մտել
էր ներքնահարկ,
Կամ էլ
տատիկիս հսկող աչքերից
Կծկվե՜լ,
թաքնվե՜լ էր թթվի տակառի տակ:
Գտա՜
մանկությունս՝
Գրպանում
փոքրիկ փայտե պարսատիկ
Ու…անեծքները
մայր-ճնճղուկների:
Комментариев нет:
Отправить комментарий