Սի՜րտն Աստվածային

Սի՜րտն ընդամենը մի բռունցք արյո՜ւն է,

Բայց այնքա՜ն ծանր,

Բայց այնքա՜ն խորը,

Լայնածավա՜լ

Ու տարողունա՛կ,

Որ թվո՜ւմ է թե աշխարհը սեղմե՜լ

Ու տեղավորել են

Ուղի՛ղ կրծքիդ տակ…

Ու թպրտո՜ւմ է աշխարհը կրծքում,

Հաճախ ցավո՜ւմ է,

Ծակո՜ւմ,

Հառաչո՜ւմ,

Հաճախ ուզում է գլուխը առնե՜լ  ու

Քեզնից փախչե՜լ,

Ի՞նչ իմանաս ո՜ւր…

Ամեն մի անձրև իր արև՜ն ունի,

Ի՜ր ծիածանը՝ իրենից հետո,

Խեղճ Սիրտն ի՞նչ անի,

Որ մի աշխա՜րհ է

Լի՜ արցունքներով…

Այսքանով հանդե՜րձ

Սիրտն ուրախանալու պերճա՜նքը ունի,

Խելագար պարելու ցանկությո՜ւն,

Սիրտն ուրախությունից իր պայթե՜լն  ունի

Եվ պայթեցնելու հնարավորություն:

Եվ երգե՜լ գիտի- ուրա՜խ ու տխուր՝

Այրո՜ղ մի լավա՝ սրտամեղեդի՜,

Եվ ատել գիտի թշնամու նման,

Եվ սիրե՜լ  գիտի  անսահմա՜ն,

Իր գրիչն ունի՝ ձեռագիրը իր,

Արվե՛ստն իր ունի  դյութական:

Հսկա՜ է սիրտը՝ հսկայամարմի՛ն,

Ադամանդի պես կա՜րծր է,

Հողի պես փխրո՜ւն,

Ի՞նչ առեղծված է՝  մարդ չի՛ հասկանում՝

Եվ սպանե՜լ գիտի և

Ունակությո՜ւն հարություն տալու:                   

Կարո՛ղ է դարերո՜վ գաղտնիքներ պահել,

Կարող է պահի՜ տակ դառնալ «չաչանակ»

Մեկ խաչեղբա՜յր է՝  թև՜ տալ է կարող,

Մե՛կ էլ սգավո՜ր՝

Կարո՛ղ է կոտրե՜լ տենչեր բյուրավոր:

Քո մեջ աշխա՜րհը,

Դո՛ւ աշխարհի մե՜ջ,

Մի ամբողջությո՜ւն՝ արյան մի  բռունցք,

Նույնի՜սկ  ուրանի ատոմը ճեղքվեց…

…Սի՜րտն Աստվածային

Մնաց  հանելուկ: