Չե՜մ հիշում երեկ
Զո՞ւյգ օր էր թե՞ կենտ,
Ու կատաղե՜լ էր մայթերում քամին,
Հեռվից ականջս էր շոյում մերթ ընդ մերթ
Ծանո՜թ, մեղրածոր տխո՜ւր մեղեդին:
Քամին դեռ ոչի՜նչ,
Սի՜րտս էր տրոփում-
Ասես թախիծի մի խո՜ւլ արձագանք,
Ու պտտվո՜ւմ էր իմ մեջ քամու պես
Հոգի սառեցնող մի սա՜ռը հորձանք:
Սի՜րտս էր տրոփում-
Ասես թախիծի մի խո՜ւլ արձագանք,
Ու պտտվո՜ւմ էր իմ մեջ քամու պես
Հոգի սառեցնող մի սա՜ռը հորձանք:
Քամին ասես թե
Հարսի շոր լիներ՝
Մաքո՜ւր, թափանցի՜կ ու սպիտակ,
Ու տարածվել էր տեսադաշտով մե՜կ
Շղարշո՜վ զատել անցյալ ու ներկա:
Հարսի շոր լիներ՝
Մաքո՜ւր, թափանցի՜կ ու սպիտակ,
Ու տարածվել էր տեսադաշտով մե՜կ
Շղարշո՜վ զատել անցյալ ու ներկա:
Ամպերը գոռո՜ւմ…
Սուլո՜ւմ էր քամին,
Հիշողությունս էր պայթել անկասկած…
Ու քեզ որոնող իմ խե՜նթ աչքերին
Ցերեկը գիշե՜ր էր դարձել մթագնած:
Սուլո՜ւմ էր քամին,
Հիշողությունս էր պայթել անկասկած…
Ու քեզ որոնող իմ խե՜նթ աչքերին
Ցերեկը գիշե՜ր էր դարձել մթագնած:
