Լուսաբացը,
Որ նման էր
շրթունքի,
Բացվե՜ց,
ասա՛ց. Բարի լո՜ւյս
…Ինձ թվում
էր թե աչքեր են
Գիշերվա
մութ վարագույրը անթեղում…
Ու ըմպեցի
ես աչքերի
Լո՜ւյսը
լցված
Գիշերվա
մութ բաժակում,
Թրթռացին
աղոթքների շշուկներից
Միլիոնավոր
Բարի լույս-եր
Անքեզ
անցնող օրերում…
Եվ մնացի զարմացա՜ծ,
Որ ժամերը
լուռ սահում են առանց քեզ,
Ամռան շնչով
խնջույք տեսած
Կարոտներիս
շավիղները
Չե՜ն
մահանում աստղի պես…
Ականջներս
չե՛ն ցավում
Հրաժեշտի հառաչներից,
Օրն անցնում
է
Չե՜մ
ծերանում
Ու կախված
եմ վայրկյանից…
Սակայն զգո՜ւմ
եմ
Ցո՜ւրտ է,
ձմե՜ռ
Ու հիմա՜ր
մի փայտփորիկ
Սիրտս մտած
հարվածո՜ւմ է
Մեղավոր ու
ցնորք շահող
Հարվածներով
առիթմիկ…
Բոցկլտո՜ւմ
է հանգչող հոգիս
Ընկուզենու
նման հի՜ն,
Հեծկլտո՜ւմ
է ցավիս վրա
Լուսաբացը,
Որ նմա՜ն է
շրթունքի…
Թվում է թե
խցանված եմ շուրթերում,
Ձեռքերումս
բանալի՜ է մի անհայտ,
Լուսաբա՜ց է…
Թվում է թե
խավարում
Դեռ քնած եմ
ու չեմ կարող
Արթնանալ…
