суббота, 27 августа 2016 г.

Քո սիրո աշխարհը

Դու քո աշխարհն ունես Սիրո,
Գիտես զարտուղի  ճանապարհները նրա,
Իսկ աշխարհն այս բի՜րտ,
Անբարո՜,
Քեզ չի ընդունում որպես հարազատ…

Փո՛ս ես փորում, որ ծառ տնկես -
Իրականում դու երկրի արգանդն ես քչփորում,
Ի՞նչ դուրս կգա
Դեռ չգիտե՜ս
Չէ՞ որ հյուր ես այս կյանքում:

Հյո՜ւր ես,
Հյո՜ւր ես, մի՛ կասկածիր -
Քեզ հյուրի պես չես պահում…
Մեկ աստղին ես ձեռքդ գցում,
Մեկ լույս փնտրում  խավարում…

Մի սիրտ ունես, այն էլ հիվանդ,
(Չգիտես ե՞րբ կանգ կառնի)
Դու՛ռն ես փնտրում հավերժության
Մոռանալով՝
Տիեզերքում մի ստվեր ես մրջյունի…

Քեզ անծանո՜թ է երկրի կյանքը…
Եվ առանց Սեր՝
Երեկոն է անծանոթ…

Խաբվում ես բախտի նվերի
փաթեթավորմանը -
Նվերն առանց բացելու շպրտում մի կողմ:


Ս.Ումառ-Հարությունյան


понедельник, 22 августа 2016 г.

Ճշմարտությունը

* * *
Ճշմարտությունը
Էժա՜ն չի լինում…
Եվ ոչ էլ թա՛նկ ցորենի մեն մի հատիկից.
Ճշմարտությունը Մի՜շտ դա՜ռն է լինում
Կախված երկնքից…

Ճշմարտությունը
Ստի ոտքի պես մի՛շտ կարճ է լինում,
Աղոթք մրմնջող շուրթերի նման
Միշտ ցա՜ծր է լինում,
Մահախուճա՛պ է լինում
Փոթորկի նման,
Մահե՜րգ է լինում
Անթիվ կյանքերը կլանող
Բառերի նման…

Դեպի տուն կանչող շեփո՛ր է լինում,
Հնչե՜րգ է լինում
Նաև՝
ճանապարհ…
Ճշմարտությունը
Էժա՜ն չի լինում
Թույնով է լցված «խո՜ւլ» «հա՜մր»  ու «կո՜ւյր»
Անձերի համար…

Ճշմարտությունը -
Բառն իր տեղում չգրող պոետի համար
Դահճի կացնի պես լինո՛ւմ է Դաժան,

Ճշմարտությունը ներողամիտ է լինում
Անառակ որդու կամ
Դստեր համար:


Չէ՜…
Ճշմարտությունը
Չի՛ լինում Էժան…

Ս.Ումառ-Հարությունյան



среда, 17 августа 2016 г.

Ես Ոստիկանների փաստաբանը չեմ, բայց…


 Ես Ոստիկանների փաստաբանը չեմ, բայց…

Ես Ոստիկանների «փաստաբանը» չեմ ու ո՛չ էլ նրանց «պահապան հրեշտակը» բայց ամեն անգամ ՄԵԾ ՑԱՎՈՎ  եմ կարդում, որ ոմանք Ոստիկանի մեջ տեսնում են ՀՐԵՇԻ, վայրենու, խիղճը կորցրած գազանի…

Հարգելինե՜րս, մի՛ մոռացեք, որ Ոստիկանի ԿՅԱՆՔԸ ԱՄԵՆ ՊԱՀԻ  ՎԱՐԱԳՈՒՅՐ Է, ԻՍԿ ՄԱՀԸ ՍՓՌՈՑ, երբ մենք հանգիստ քնած ենք մեր անկողիններում:

Հարգելինե՜րս, մի՛ մոռացեք, որ Ոստիկանի կյանքը նման է ՕԴԻ, երբ կա նրան չենք զգում, երբ չկա - խեղդվում ենք նրա պակասից:

Հարգելինե՜րս մի՛ մոռացեք, որ Ոստիկանական կառույցը այնպիսի մի մեծ կառույց է, որ այնտեղ կարող են լինել և ստահակներ և իրենց համազգեստի արժեքը չիմացող ու հարգող պատահական «ոստիկանիկներ», որոնք այլ մոլորակից չեն, այլ ազգի ներկայացուցիչ չեն՝ ՄԵՐ արյունից են, մեր գեներից…

Ոստիկաններին տարանջատելը ժողովրդից, առանձին կատեգորիա սարքելը  շատ է նմանվում   այն տարանջատմանը, որ տարանջատում են ասենք Երևանցուն Վանաձորցուց, Ապարանցուն Ղարաբաղցուց…

Պատկերացնո՞ւմ եք թե ի՞նչ կկատարվեր Հուլիսյան հայտնի դեպքերի ժամանակ, եթե այնտեղ ՉԼԻՆԵՐ Ոստիկանությունը:

ՊԱՏԿԵՐԱՑՐԵՔ -  հավաքված ազնիվ ժողովրդի մեջից կանջատվեր այն խաժամուժը, որն այնտեղ էր ու ՊՊԾ գնդում գտնվող զենքը կանցեր նրանց ձեռքը, ընդամենը 1 ժամվա ընթացքում քանի՞ անմեղ մարդ, երեխա, կին կզոհվեին համատարած աջ ու ձախ կրակոցներից, սա ՍԱՐՍԱՓ անունը կունենար ու այն ժամանակ Ոստիկանների վրա աղբ լցնողները հետաքրքի՞ր է ինչ էին ասելու.
ՀԱՄՈԶՎԱ՛Ծ եմ, գրելու էին

ՈՐՏԵ՞Ղ ԷՐ ՈՍՏԻԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ,
ԻՆՉՈ՞Ւ ՀԱՄԱՐ ԵՆ ԱՇԽԱՏԱՎԱՐՁ ՍՏԱՆՈՒՄ,
ԻՆՉՈ՞Ւ ԺԱՄԱՆԱԿԱԿԻՑ ՏԵԽՆԻԿԱՅԻ ՄԻՋՈՑՆԵՐՈՎ ՀԱԳԵՑԱԾ ՉԵՆ…

Ո՞վ էր կառավարելու այդ վիճակը.
Ժողովրդի մեջ հայտնված մի քանի «ՂԺՂԺ» իրենց քաղաքական ակտիվիստներ համարող 3-4 հոգին, որոնք ձերբակալումից հետո պարտադիր հիվանդացան,
ընդհատակ անցած Չուքազյա՞նը,
Սեֆիլյա՞նը,
Րաֆֆի Հովհաննիսյա՞նը իր «ԲԱՐԵՎ»-ո՞վ,
Ռ.Հախվերդյա՞նը իր «ԲԱՐԻ ԼՈՒՅՍ ՏԻԿԻՆ ԱՐՈՒՍ»-ո՞վ
դեպի ՊԱՅԾԱՌ ԱՊԱԳԱ գնացող Փաշինյա՞նը, որի գործը խոսքից հեռու է այնքանով, որքանով ՀՀ նախագահն է հեռու իր սեփական ժողովրդից,
թե՞ արտասահմանից ԽՓԵ՛Ք, ՋԱՐԴԵ՛Ք, ՍՊԱՆ՛ԵՔ, սարքե՛ք ՄՈԼՈՏՈՎԻ ԿՈԿՏԵՅԼՆԵՐ մինչև մենք զորք հավաքած գանք, հասնենք  - կոկորդով մեկ ԲՂԱՎՈՂ ՀԱՅՐԵՆԱՍԵՐՆԵՐԸ - ՄԻՆՉԵՎ ՀԻՄԱ ԳԱԼԻՍ ԵՆ

Ո՞վ էր կառավարելու այդ վիճակը.
ՊՊԾ գնդում գտնվող տղանե՞րը, որ չկարողացան  մի 200 քառակուսի մետր ղեկավարեն, որ խոսք տվեցին մինչև վերջ գնալու ու ՉԿԱՏԱՐԵՑԻՆ  իրենց խոսքը,
որ 30 հոգով գնացին ապստամբության՝ ՉԵՄ ԺԽՏՈՒՄ, որ ԱԶՆԻՎ ՄՂՈՒՄՆԵՐՈՎ ու չունեին
դեղորայք,
բժիշկ (բուժակ)
«ՍՈՒԽՈՅ ՊԱՅՈԿ»
կապավոր,
բանակցող՝ թե ներսից թե դրսում
իրենց գաղափարները ներկայացնող ԼՈՒՐՋ խոսնակ, որի ետևից գնար ժողովուրդը,
որ առաջին իսկ փոքր դժվարությունից բղավեցին
ԺՈՂՈՎՈՒՐԴ, ԼՈ՜ՒՅՍ ՉՈՒՆԵՆՔ, ԱՆՋԱՏԵ՜Լ ԵՆ
Լուսավորվածությա՞ն համար այրեցին գնդում գտնվող մեքենան.
Գնդում բավականին բենզին կար, ցերեկը աշխատեցնեիք մեքենաները, գիշերը մարտկոցներն ու լուսարձակները հանեիք ու լուսավորեիք, նույն մարտկոցներից լիցքավորեիք ձեր բջջայինները,
Միացնեիք ինտերնետ կրիչով գոնե մեկ «Նոութբուք» ու ասենք ՍԿԱՅՊՈՎ ուղիղ կապնվեիք ժողովրդի՛, լրագրողների՛, համապատասխան մարդկա՛նց, ձե՛ր ընտանիքի անդամներ հետ, ո՛չ թե բղավեիք
ԿԱ՛Պ ԵՆՔ ՈՒԶՈՒՄ,
ԼՐԱԳՐՈ՛Ղ ԵՆՔ ՈՒԶՈՒՄ
ԲԱՆԱԿՑՈ՛Ղ ԵՆՔ ՈՒԶՈՒՄ
ՀԱ՛Ց ԵՆՔ ՈՒԶՈՒՄ

ԱՐԴՅՈ՞Ք ԱՅՍ ԱՄԲՈՂՋԸ ՎԱՏ ԿԱԶՄԱԿԵՐՊՎԱԾ ՇՈՈՒ ՉԷՐ, ՈՐ ԿՈՏՐՎԵՑ ԺՈՂՈՎՐԴԻ ՎՐԱ

Ցանկանում եմ ընթերցողիս հիշեցնել, որ ես առաջինն էի, (գուցե առաջիններից մեկը), որ ինտերնետում այդ ամբողջ խառնաշփոթի մեջ բարձրացրեցի հաց տանող տղայի հերոսական արարքը.

«  ՀԱՑ ՆԵՐՍ ՄՏՑՆՈՂ ՏՂԱՆ
Ստեփան Ումառ-Հարությունյան

Սակայն
Ո՞վ կարող է ինձ բացատրել, համոզել, որ մի այնպիսի շղթա ինչպիսին ոստիկաններն էի սարքել, կարող էր մի ՊԱՏԱՀԱԿԱՆ մարդ, մեքենայով ճեղքել, ետևից լինեին ԿՐԱԿՈՑՆԵՐ, ոչ անվադողերը ծակվեին, ոչ բենզոբաքը պայթեր, ոչ էլ վարորդին կպնեին ու հացով, ուտելիքով (կամ էլ չգիտեմ ինչով) բեռնված մեքենան բարեհաջող հասներ ՏԵՂ:
ԻՄ ԳՐԱԾԸ ԵՐԲԵՔ ՍՏՎԵՐ ՉԻ ԳՑԻ ՀԱՑ ՏԱՆՈՂ ՏՂԱՅԻ ՎՐԱ,
ՆԱ ԿԱՏԱՐԵՑ ԻՐ ՊԱՐՏՔԸ,
ՓԱՌՔ ՈՒ ՊԱՏԻՎ ԻՐԵՆ

Սակայն
ՎՍՏԱՀ ԱՍՈՒՄ ԵՄ, ՀԱՎԱՏԱՑՆՈՒՄ,  ՈՐ ԴԱ ՈՍՏԻԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ՆՈՒՐԲ ՄՏԱԾՎԱԾ, ԻՐԱԿԱՆԱՑՎԱԾ ՄԱՐԴԿԱՅԻՆ ԳՈՐԾՈՂՈՒԹՅՈՒՆ ԷՐ ՝ ՊՊԾ ԳՆԴԻ ՏՂԱՆԵՐԻՆ ՀԱՑ ՀԱՍՑՆԵԼՈՒ ՀԱՄԱՐ
և նրանք պատվով կատարեցին իրենց ՊԱՐՏՔԸ

ՄԵԾԱՏԱՌՈՎ ՈՍՏԻԿԱՆՆԵՐՆ ԱՐԵՑԻՆ ԱՄԵՆ ԻՆՉ, նույնիսկ ՉԱՐԱՇԱՀԵՑԻՆ ԻՐԵՆՑ ԼԻԱԶՈՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ (էլ ինչ պետք է անեին) ԺՈՂՈՎՐԴԻՆ ՏՆԵՐԻՑ ԴՈՒՐՍ ԲԵՐԵԼՈՒ ՀԱՄԱՐ, սակայն դա ՉՀԱՍԿԱՑՎԵՑ ժողովրդի կողմից ու մնացին տներում:

Գուցե իրո՞ք ԱՊՍՏՄԲՈՒԹՅԱՆ փորձ էր, եթե այո ապա ցանկացած ներկա մարդ պետք է որ իմանար- ՆՄԱՆ ՊԱՅՄԱՆՆԵՐՈՒՄ ԳԴԱԼՈՎ ՄԵՂՐ ՉԵՆ ԲԱԺԱՆՈՒՄ, մի քանիսի էլ քիթ ու մռութը կկոտրվի (անկեղծ ցավում եմ աչքը կորցրած տղայի համար)
ՆՈՐԻՑ ԲԱՅՑ
Ունեցանք ԶՈՀԵՐ և Ոստիկաններ էին, հայ ընտանիքի այրեր, հայրեր, եղբայրներ, քեռիներ…
Այսքանից հետո ԱՂԲ ԼՑՆԵԼ ՆՐԱՆՑ ՎՐԱ համարում եմ ԱՆԲԱՐՈ

Ես Ոստիկանների փաստաբանը չեմ, բայց…

ԱՅՍ ԵՐԿՐԻ քաղաքացի եմ ու կարծիքս չկիսողների հետ գտնվում եմ նույն հարթության վրա, այն տարբերությամբ, որ նրանք ՆԱՅՈՒՄ են վերոնշյալ դեպքին, իսկ ես ոչ միայն ՆԱՅՈՒՄ եմ այլև ՏԵՍՆՈՒՄ:

Ս.Ումառ-Հարությունյան

вторник, 16 августа 2016 г.

Հարազատ գնդակը սրտում հեռացած բոլոր Ոստիկանների հիշատակին

Չէ՜,
Մա՛հ չէր դա -
Սա՜ռն, անարյո՜ւն,
Արտացոլա՛նք չէր ներապրած,
Մի աստղիկ էր տիեզերքում,
Որ փայլփլեց ու…թվաց թե
հեռացավ:

Չէ՜,
Աստղը վերից հողին չընկա՜վ,
Որ ցավ չտա սպասումների աչքերին,
Պողպատն առած իր սրտի տակ
Լո՜ւռ  միացավ ամպերին:

Չէ՜,
Չե՛մ սխալվում,  տա՜ք էր, այրո՜ղ,
Սի՛րտը մտած գնդակը,
Դրանի՛ց էր, որ ամաչե՜ց
Ուսին փայլող մետաղը…

Չէ՜,
Գնդակը օտարի՛ չէր,
Որ արյան մեջ թունանար -
Հարազա՜տ էր, բայց և մա՛հ էր՝
Դրանի՜ց էր ցավը շատ:

Չէ՜,
Չի՛ քայլի՝
Հողի վրա Ոտնահետքեր էլ չի թողնի-
Ուրիշ մեկի կյանքի համար թրթռացող հևքը,
… Քեզ խավարից տո՞ւն կտանի
Օտար մեկի ձեռքը…

Չէ՜,
Անսիրտ չէ՝
Հյուրընկալ է հողը մեր՝
(Մենք էլ գիտենք իր գինը)
Չարի հոգին է  ընդունում,
Բարու – միայն մարմինը…

Չէ՜,
Չի խամրի ուսադիրի
Չվայելած տարիների լույսը…           
Կայրի՛, Մոխի՛ր կդարձնի
Թմբիրի մեջ գտնվող
Արյան ծարավ հույսը…

Չէ՜,
Մա՛հ չէր դա -
Սա՜ռն, անարյո՜ւն,
Արտացոլա՛նք չէր ներապրած,
Մի աստղիկ էր տիեզերքում,
Որ փայլփլեց ու…թվաց թե
հեռացավ:


Ս.Ումառ-Հարությունյան

понедельник, 15 августа 2016 г.

Եվ ուրիշ ոչի՜նչ և ուրիշ Ոչինչ…


Ի՞նչ է ցույց տալիս դեմքդ
Տրտմած,
Խա՜ռը, անձրևոտ օրերի
Պատկեր,
Ու թվում է թե օրերդ
Անցած,
Քեզնից հեռացել, թողել են
Անդեմ:
Բայց դու թաքնված պահ ունես
Դեմքիդ,
Քո ժպիտի մեջ, քո աչքերում
Խոր,
Ասես սպասում ես, որ պիտի
Ժայթքի,
Դեմքդ ողողվի անհուն
Կարոտով:
Եվ կարտացոլվի հոգիդ դեմքում,
Քո
Նորց խա՜ռն օրեր, անձրևոտ
Պատկեր,
Կտանի իր հետ օրը
Սնուցող,
Հիշողությունդ, որ պիտի
Ապրեր…
Հիմա քեզ պե՛տք չեն ձեռքերս
Արարիչ,
Ձեռքերս ինձնից շուտ են
Ծերացել,
Այդպես էլ անունդ մնաց
Շուրթերիս…
Եվ ուրիշ ոչի՜նչ և ուրիշ
Ոչինչ…
Ս.Ումառ-Հարությունյան