Թռա՜վ
ինքնաթիռն ու տարավ…
Ի՛նձ տարավ
քո աչքերում,
Քե՜զ տարավ
իմ աչքերից,
Ու կարծե՜ս
անհոգի մի դատա՜րկ -
Կախված մնաց
երկնքից…
*
Բալենու մի այգի
կարծես դատարկվե՜ց,
Հարո՜ւստ մի
ամառ ավետեց տխրություն,
Դաշտային
հարբած մի քամի՜ օրորվեց,
Մեղեդին
դարձավ մի աղմուկ…
*
Իրար
փարվեցին կոպերը հոգնած-
Ինչպես մե՜նք
էինք փարվել այն այգում,
Անիծվի
ինքնաթիռն այն, որ տարա՜վ
Մի սե՜ր, մի հավա՜տ անկոտրում…
*
Կարոտս հիմա
մի թափառական
Կփարվի մուրացիկ կանանց ստինքերին,
Ա՜փ նետված
անհույս ձկների նմա՜ն
Կարոտս իր երախը
բացուխուփ կանի…
*
Թարգմանեցի
քեզ իմ մո՜ւթ մեղքերը,
Թաքուն
հրճվեցի՜ խոստովանանքով,
Ա՜խ, ո՞ւր են հիմա քո նուրբ ձեռքերը,
Որ շոյո՜ւմ
էին իմ անցյալը գորշ…
*
Քեզ համար
կպահեմ հրդեհնե՜րը իմ,
Կպահածոյացնե՛մ
ժպիտնե՜րս տաք,
Գուցե
արթնանա՞ խիղճն ինքնաթիռի
Ու նորից ետ
գա՝ քեզ իր մեջ առած:
*
Հա՜վքը
հեռվում է երգո՜վ մահանում
Մեռնող
մա՜րդը մրմնջում է միշտ աղո՜թք,
Ես չգիտե՜մ,
աղոթո՞ւմ եմ թե՞ երգում -
Մի աշո՜ւն է
մոտենում ինձ անողոք:
*
Կտեսնե՞մ
քեզ կյանքիս ճամփեզրին նստա՜ծ,
Չարը մի՛շտ
ձաղկո՜ղ հայացքով հրակ,
Ու լույսի
համը շուրթերով փորձած,
Կշշնջա՞ս
ինձ.
- Քո Սե՜րն
եմ, եկա՜…
Ս.Ումառ-Հարությունյան
