Կորցրեցի՜նք՝
Խմեցի՛նք
կուրուստի կենացը,
Գտա՜նք,
Նորի՛ց
խմեցինք կուրուստի կենացը,
Ապրո՜ւմ
ենք՝
Խմում
կուրուստի կենացը…
Ի՞սկ
մնացածը…
Մնացածով էլ
խմում ենք հիշողության կենացը:
Ո՞վ
կհասկանա պոետի նիստուկացը…
Պոե՜տը
Այդ ի՞նչպես
եղավ, որ մի բանաստեղծ
Սիրե՜ց,
տարվեց քեզ նման կնոջով,
… Գինո՜վ էր
հարբած, սիրելի՜ս, գինո՜վ,
Ուրիշ բան
թող չանցնի քո մտքով:
Այդ ի՞նչպես
եղավ - գրեց քո մասին.
« Կյանքի
հողմերից կփրկեմ ես քեզ..»
…Գինո՜վ էր
հարբած,, խոսո՛ւմ էր գինին,
Պոետի հոգու
հետ գործ չունես…
Նուրբ
կրծիքիդ մասին աղո՜թք էր գրում,
Սաղմոսներ՝
լո՜ւյսի, ծաղիկների ալ,
…Լո՜ւռ էր
պոետը, գինի՛ն էր խոսում,
Դե փորձի՜ր
պոետին հասկանալ:
Փնջեր էր
արել իր կարոտներո՜վ ,
Հա՛տ-հա՛տ
ընտրելով տառապանքներից,
… Գինո՜վ էր
հարբած, սիրելի՜ս, գինո՜վ,
Ու դու հեռացար պոետից…
Մի օր էլ գրեց
թե «Ես Առանց քեզ,
չեմ կարող ապրե՜լ,
եկավ իմ հե՜րթը»
… Ընկավ ու
սիրտը պոետի կանգնեց,
Այդ օրը
գինով չէր պոետը:
Ս.Ումառ-Հարությունյան
