Ների՜ր, սիրելիս

Ասո՜ւմ են…

Աստված չի ջնջում անցյալդ, որ

Չմոռանաս ա՛յն,

Ինչը որ շատ ես ուզում մոռանալ…

… Ուրեմն ների՜ր,

Ների՜ր սիրելիս -

Քո հետ չանցկացրած

Իմ բոլո՜ր, բոլո՜ր

Օրերի համար…

Ասո՜ւմ են…

Իբր իմ խնդիրները

Լուծում է Աստված,

Իսկ երբ չի լուծում ու

Ես եմ լուծում բոլոր հարցերս -

Իմ առջև ծագած.

Դուրս է գալիս, որ ե՞ս էլ եմ Աստված…

… Ուրեմն ների՜ր,

Ների՜ր սիրելիս,

Ինձնից ի՞նչ Աստված…

Ասո՜ւմ են…

Աստված Ներում է նրանց,

Ովքեր իրենք են ներողի դերում ու

Ի՞նչ է ստացվում,

Որ ներողն ինքը դառնում է Աստվա՞ծ…

… Ուրեմն ների՜ր,

Ների՜ր սիրելիս,

Իմ բոլոր գործած,

Նաև չգործած

Մեղքերի համար…

Ս. Ումառ Հարությունյան

Աստղաթափը տխուր մի երգ է

* * *

Ծառերը՝ մերկացած փերիներ,

Պարում են գրկում գիշերվա,

Դանդա՜ղ ու ցավո՜տ գիշերը

Ճանաչում է իմ ներկան…

Ամպերը անձրևոտ շապիկով

Վազում են խելագար աջ ու ձախ,

Լալի՜ս են, ընկնո՜ւմ կարոտով

Գիշերվա կրծքին լուսնաշաղ:

Աստղաթափը տխուր մի երգ է,

Կարծես թե` սառած արցունքներ,

Շշուկն է՝ լռության այդ մահերգը

Գիշերվա աչքերում ծվարել:

… Գիշերն անարև,

Անաղմո՜ւկ, խաղա՜ղ

Իբրև մարգարե իջնում է ծնկի…

…Գիշերն ուժասպառ է եղել…

Ծխում է օրվա

Ծխախոտն իր վերջին…

…Գիշերն արտասվում է

Իր մերկության վրա…

Լուսնաթովն է գիշերվա այտերին..

…Գիշերը ցավերով երկունքի,

Արարում է

Այս թավշյա՜ ու քնքո՜ւշ մեղեդին:

Ս.Հարությունյան (Ումառ)

Քայլում էիր

Քայլում էիր:

Կյանքն էր կծկվել -

Հարմարվելով շորերիդ մեջ,

Ու քաշում էր իր հետևից

Բյուր աչքերի հոծ բանակը

Ուղտերի պես:

Քայլում էիր…

Տառապանքների փշոտ հուշերը

Մեջքիդ բեռ բարձած,

Քայլով դողացող:

Ժպտում էիր,

Ինչպես կապույտ երազում

Արև խայտացող:

Դառն էր քայլքդ,

Բայց գեղեցիկ՝ ոչ ինձ համար,

Քանզի քայլքիդ ու աչքերիս ճանապարհը

Մեծանում էր ոչ իմ օգտին,

Քանզի քայլքդ հեռանալով

Կուլ էր գնում

Արդեն մեռնող

Մայրամուտին:

Գիշերային...

* * *
Ծառերը՝ մերկացած փերիներ,
Պարում են գրկում գիշերվա,
Դանդա՜ղ ու ցավո՜տ գիշերը
Ճանաչում է իմ ներկան…

Ամպերը անձրևոտ շապիկով
Վազում են խելագար աջ ու ձախ,
Լալի՜ս են, ընկնո՜ւմ կարոտով
Գիշերվա կրծքին լուսնաշաղ:

Աստղաթափը տխուր մի երգ է,
Կարծես թե` սառած արցունքներ,
Շշուկն է՝ լռության այդ մահերգը
Գիշերվա աչքերում ծվարել:

… Գիշերն անարև,
Անաղմո՜ւկ, խաղա՜ղ
Իբրև մարգարե իջնում է ծնկի…

…Գիշերն ուժասպառ է եղել…
Ծխում է օրվա
Ծխախոտն իր վերջին…

…Գիշերն արտասվում է
Իր մերկության վրա…
Լուսնաթովն է գիշերվա այտերին..

…Գիշերը ցավերով երկունքի,
Արարում է
Այս թավշյա՜ ու քնքո՜ւշ մեղեդին:

Ս.Հարությունյան (Ումառ)

Դու լա՜ց ես լինում

* * *

Ծաղկի քնքշությո՞ւն,

Դու լաց ես լինում ու

Քեզ թվում է - ես  չկամ հիմա,

Բայց ես ապրում եմ և քո հուշերում

Փոքրիկ մի նավակ է հեռանում դանդաղ…

Տանում է իր հետ շշուկից ծնված

Մի խոր լռություն,

Մի առագաստ՝ սպիտակ ու անբիծ,

Կլանվում է, կորում ինչ որ տեղ հեռվում

Նավակի հետքը

Բյուր ալիքներից…

Դու լա՜ց ես լինում,

Ինչո՞ւ, չգիտե՜մ,

Չգիտեմ նույնիսկ թե քո աչքերով դու ո՞ւմ ես դիմում,

Հավատացած չեմ, բայց կռահում եմ -

Տողերս վերքերդ էլ չեն ամոքում…

Թող գնա հուշի նավակն այդ փոքրիկ,

Հասնի ինչ որ տեղ՝

Դառնա մի ինչ որ կղզի,

Ու սիրահոժար թող գերի ընկնի

Ուրիշ մի հուշի…

Ծաղկի քնքշությո՞ւն,

Դու լաց ես լինում ու քեզ թվում է - ես չկամ հիմա,

Բայց ես ապրում եմ դեռ քո հուշերում

Փոքրի՜կ, օրորվո՜ղ նավակի վրա…