Աչքերիս շողը ընկե՜լ էր վրադ
Ու համբուրվում էր ժպիտներիդ հետ,
Հեքիա՜թ էին շուրթերդ՝
Հոխորտացող-տա՜ք,
Ու համբուրվում էր ժպիտներիդ հետ,
Հեքիա՜թ էին շուրթերդ՝
Հոխորտացող-տա՜ք,
Բուրումնալից-խենթ:
Լո՜ւյսը աչքերիս ծո՛ցդ էր մտել -
Գինի՜ էր դառնում տաք կրծքիդ մեջ լե՜րկ,
Բայց մեր մեջտեղում պատնեշ էր դարձել
Մի չեղած ավա՜րտ,
Լո՜ւյսը աչքերիս ծո՛ցդ էր մտել -
Գինի՜ էր դառնում տաք կրծքիդ մեջ լե՜րկ,
Բայց մեր մեջտեղում պատնեշ էր դարձել
Մի չեղած ավա՜րտ,
Ետ մղված մի ձեռք:
Եվ քո աչքերում՝ աչքե՜րս էին խոր,
Շոգ անապատ էր արևից կիզիչ,
Ու անապատը հևո՜ւմ էր օրոր,
Ու տաք փրփուր էր
Եվ քո աչքերում՝ աչքե՜րս էին խոր,
Շոգ անապատ էր արևից կիզիչ,
Ու անապատը հևո՜ւմ էր օրոր,
Ու տաք փրփուր էր
Ծորում քո
շնչից:
Ստվերս ցնդա՜ծ, մերկ կրծքիդ վրա
Մե՜րթ ուշաթափվում ու ցնծո՜ւմ էր մերթ,
Հեքիա՜թ էին շուրթերդ՝
Հոխորտացող-տա՜ք,
Ստվերս ցնդա՜ծ, մերկ կրծքիդ վրա
Մե՜րթ ուշաթափվում ու ցնծո՜ւմ էր մերթ,
Հեքիա՜թ էին շուրթերդ՝
Հոխորտացող-տա՜ք,
Բուրումնալից-խենթ:
Ս.Հարությունյան Ումառ
Комментариев нет:
Отправить комментарий