понедельник, 15 августа 2016 г.

Հեռագիր Ե.Չարենցից « Ես չգիտե՜մ ի՞նչ եմ սիրում…»



Ես իմ անո՜ւշ Հայաստանի արնաթաթախ կյա՛նքն եմ սիրում,
Անցած կյանքի ողբանվա՜գ, լացակումած ձա՛յնն եմ սիրում,
Իմ այսօրվա Հայաստանի ապագայի բո՜ւյրը վառման
Ու լրագրող աղջիկների հեզաճկուն քա՜յլն եմ սիրում:

Սիրո՜ւմ եմ մեր երեսփոխան ընտրյալների մի՛տքը լուսե,
Ամռան տապին ու ձմեռվան դիմակայող ազգս վսեմ,
Ոսկում կորած տաճարների անհյուրընկալ պատերը սև,
Եվ հնամյա աղոթքների հազարամյա շունչն եմ սիրում:

Ո՜ւր էլ լինեմ – չե՛մ մոռանա ես ողբատեսք դեմքերը մեր,
Չե՛մ մոռանա անեծք դարձած երկաթագիր գրերը մեր,
Ինչքա՜ն էլ սուր սիրտս խոցեն արյունաքամ գործերը մեր,
Էլի ես որբ ու արնաքամ  Հայաստանյան կյա՛նքն եմ սիրում:

Իմ կարոտած սրտի համար ո՛չ մի ուրիչ երազ չկա,
Բաղրամյանից - Խորհրդարան ուրիշ ո՛չ մի  ճամփա չկա,
Աշխա՛րհ անցիր, «Սարի թաղ»-ի նման համա՛յնք չկա,
Ինչպես անհաս փառքի ճամփա` ես չգիտեմ  ի՞նչ եմ սիրում:


Հեռագիրն ընդունեց Ս.Ումառ-Հարությունյանը

Բողոք առ Ղազարոս Աղայանի



Բանի՛ր, բանի՛ր խորհրդարա՛ն,
Բանի՛ր դրա՜մ, ռուբլինե՜ր,
Բանի՛ր եվրո՜, բանի՛ր դոլա՜ր,
Որ ես հոգամ ի՛մ ցավեր։

Տիգրանիկս գուլպա՛ չունի,
Բա՛նկ
է գնում ոտաբաց,
Գալուստիկը «Պրադո»
չունի,
Մի՛շտ անում է սուգ ու լաց։

Կազինոյում, որ տարվեցի
Պա՛րտք մնացի  ես մի քիչ,
Ա՜խ, չորանա՜ր ոտը ռուսի
Եկա՜վ, տարա՛վ ամեն ինչ։

Եղբայրս ինձ հետ փա՛յ է մտել՝
Թալանո՛ւմ  է սրիկան, 
Հիմա ի՞նչ է,  պիտի զրկվե՞մ
Ու չունենա՞մ ոչ մի բան:

Քի՞չ են տված խոստումներս,
Բա ինչո՞ւ ինձ չեն սիրում,
Նույնիսկ ցանած վարունգներս
Թարս են աճում այս երկրում

Բանակ չունե՛նք, զե՛նք էլ չունենք,
Ո՛չ էլ կարգին ոստիկան,
Այսպես անկապ դեռ եղած չե՛նք,
Կտրվե՜լ է ամեն բան։

Բանի՛ր, բանի՛ր խորհրդարա՛ն,
Բանի՛ր դրա՜մ, ռուբլինե՜ր,
Բանի՛ր եվրո՜, բանի՛ր դոլա՜ր,
Որ ես հոգամ ի՛մ ցավեր։


Ս.Ումառ-Հարությունյան

четверг, 28 июля 2016 г.

Բառե՜ր, բառե՜ր…



Երբ երգ ես դառնում շուրթերին կարոտ
Եվ այրում են քեզ աչքերն անծանոթ -
Նշանակում է՝ հիշողությունդ ինչ-որ տեղ հասել
Ու կանգ է առել:

Երբ խենթանում ես ուրիշի համար ստեղծված
Կյանք-ժապավենի արագությունից -
Նշանակում է՝ որ սիրտդ քաջ չէ մտքերիդ նման
Թեև անցել է մաքառման ուղի:

Երբ որ արցունքի կաթիլ ես դառնում՝
Հայելանում  ես  հոգում ուրիշի -
Նշանակում է՝ քո միջով խենթերն են անցնում
Ու ավերում են ամե՜ն,
Ամե՜ն ինչ:

… Ու ե՜րգ ես դառնում շուրթերին կարոտ,
Ու այրո՜ւմ են քեզ անծանոթ աչքեր,
Ու հիշողությունդ է ինչ-որ տեղ այրող
Անթեղված կրա՜կ ու
Բառե՜ր, բառե՜ր…

… Բառերն ո՞ւմ են պետք,
Երբ սի՜րտն է դատարկ,
Երբ արձանանում են կարոտ շուրթերը,
Երբ կաղնու ճյուղի նման  վեր ձգված
Հոգին շոյում է օտար ամպերը…

Ս.Ումառ-Հարությունյան



понедельник, 25 июля 2016 г.

Ահռելի մի Սպասում…


Դու ստիպեցիր ինձ ապրել
Առասպելի մեջ  դաժան,

Սովորեցրեցիր սպասե՜լ,
Կարոտե՜լ ու դիմանալ:

*
Անիծելով մե՛կ անգամ-
Շա՜տ անգամ են աղոթում,

Մե՛կ անգամ են գրում պատգամ-
Շա՜տ անգամներ կրկնում:

Մե՛կ անգամ են ներում հայցում՝
Տանջվելով շատ տարիներ,

Մե՛կ անգամ է բախտը ժպտում -
Լացեցնում բյուր անգամներ:

Մե՛կ անգամ է ցավն հարվածում-
Բազում անգամ գցում ցած,

Մե՛կ անգամ է աստղդ փայլում
…հետո խամրո՜ւմ նեղացած:

Մե՛կ անգամ են գալիս աշխարհ,
Մե՛կ անգամ են հեռանում,

Մե՛կ անգամ են սիրում միայն -
Շա՜տ անգամներ կարոտում:

Մի «կարոտ» է այս աշխարհը,
Մի առասպել Հույսերով,

Երբ որ անցած ամբողջ կյանքդ
Անց ես կացնում սպասելով…

*
Ավարտվում Առասպելը,
Երբ որ արդեն չես լինում

Ի՞նչ է ստացվում,

Որ ապրելը Դիմանա՜լն է
Կարոտե՜լը և
Ահռելի մի Սպասում…


Ս.Ումառ-Հարությունյան
23.07.16  Երևան

суббота, 23 июля 2016 г.

Դիմագծեր



Կյանքի և մահվան սահմանագծին
Մի պահ կա՝
Անժամանակ  մի ժամանակ, երբ
Դիմագծեր են հայտնվում դեմքիդ՝
Վախի՜,
Զարմանքի՜ ու
Սպասման…

Օրորվում է օրը ոտքիդ տակ,
Անցյալը գալիքի կոկորդն է սեղմում
Ու տարուբերվում է մի հին հարցական՝
«Աստծո կամո՞ք է արդյոք կատարվում…»

Լափո՛ւմ է մտքերդ մի անկուշտ կասկած,
Թե ուրիշ աշխարհ գույությո՞ւն ունի
Ու նորից ճոճվում է մի հին հարցական
«Այնտեղ մեկը կա՞, որ ինձ ընդունի…»

Քեզ պատասխան են տալիս դիմագծերդ
Վախի՜,
Զարմանքի՜ ու
Սպասման
Կյանքի և մահվան սահմանագծին -
Ի՛նքդ ես դառնում մի կոր հարցական:

Դու ձե՜ռք ես առնում-
Քեզ մեկնո՞ւմ են ձեռք,

Դու արհամարո՜ւմ ես-
Քեզ սիրո՞ւմ են շատ,

Քեզ դասո՜ւմ ես վեր-
Քեզ վա՞ր չեն բերում,

Ինչ որ տեսնո՜ւմ ես-
Չի՞ խաբում քեզ դա…

- Ամեն ինչ սո՜ւտ է և ունայն…
Այսպես են քեզ պատասխան տալիս
Դիմագծերդ՝
Վախի՜,
Զարմանքի՜ ու
Սպասման…

Ս.Ումառ-Հարությունյան
20.07.16 Երևան