Անհանգիստ Լուսաբաց

- Հետո ի՞նչ,-

Կասի անսիրտ ինչ-որ Մե՜կը,

Թե արցունք տեսնի աչքերիս խորքում,-

- Հետո ի՞նչ, չէ՞ որ արցունքոտ աչքեր

Շա՜տ կան աշխարհում:

- Հետո ի՞նչ,-

Կասի անհոգի Մեկը,

Թե տեսնի առանց հոգու եմ ապրում, -

- Անհոգի մա՜րդը դեռ անխի՜ղճը չէ,

Անհոգի մարդիկ շա՜տ կան աշխարհում:

- Հետո ի՞նչ,-

Կասի այն ինչ-որ Մեկը,-

- Որ շուրթերիդ հպվող այլ շուրթեր չկան,

Աշխարհում շա՜տ են նման շուրթերը,

Որոնք քարացել են աղոթքի նման…

- Հետո ի՞նչ,-

Կասի այն ինչ-որ Մե՜կը,-

- Ծառդ չի՞ ծաղկում է, արև չե՞ս տեսնում,

Քամին չի՞ փչում, անձրև չե՞ս ըմպում,

Ձմեռից հետո չի՞  գալիս  գարո՜ւն…

Էլ ի՞նչ ես ուզում…..

Կասե՜մ.

- Հետո ի՞նչ, թե ի՞նչ կա աշխարհում,

Ի՞նչ չկա,

(Ասե՜նք  Սինգապուրո՜ւմ,

Վիետնամո՜ւմ

Կա՛մ Արգենտինայում…)

Կասե՜մ.

- Չգիտեմ ո՞վ է բախտավոր՝

Խելացի՞ն, թե՞ անխելքը,

Գիտո՞ւնը, թե՞ տգետը…

Կասեմ.

- Ինձ անհանգստացնում է

Հո՜գս, կնճիռ հարթող ձե՜ռքը…

Ու մե՜կ էլ

Ինձ հետ զրուցող այն ինչ-որ Մե՜կը…

26.04. 17

ՍՊԱՍՈՒՄ

Քո «Բարի լո՜ւյսը»

Միայն ի՛նձ ասա,

Ուրիշին պե՛տք չէ լո՜ւյսը քո բարի,

Հարցրո՜ւ.

«Առանց քեզ, օրս ո՞նց անցավ»

Կպատասխանեմ.

- Ծա՜նր էր, ցավալի՜:

«Բարի գիշերդ»

Թո՛ղ ուրիշի մոտ ու ասա՜ հեռվից,

Բառերն այդ հոգնա՜ծ են

Ու լա՜վ չարչարված,

Բարի գիշերդ ասա ականջիս՝

Կո՜ղքս, գրկո՜ւմս քնելուց առաջ:

Երազներումդ անուններ մի՛ տուր,

Թող որ շուրթերիդ

Միայն ու միայն անո՜ւնս խաղա,

Թե չէ մինչև  լույս ցավի՜ց ու խանդից

Քեզ սիրող սիրտս

Պիտի դողդողա…

Միգուցե զո՜ւր է համբերելն այսքան,

Ոչ գիշե՛րն է գիշեր,

Ոչ էլ լո՜ւյսն է լույս,

Հուսալն էլ դարձել է ծերացած տանջա՜նք

Ու մնում է լոկ

Ցնդել սպասելուց…

ՆԱՅԵԼՈՎ ՁԵՐ ԴԻՄԱՆԿԱՐԻՆ

Չհասկացա – ի՞նչպես ստացվեց,

Որ իմ խենթ լեզուն այսպես սսկվեց…

Որ աչքերիս մեջ էլ չե՜ք երևում,

Որ տողերիս մեջ Ձեզ չե՜մ որոնում,

Ձեռքիս ինքնաբո՜ւխ, մի  անկախ շարժո՜ւմ

«Քեզ»-ի փոխարեն միշտ «Ձեզ»  է գրվում…

Դուք  Տիկին, ստիպեցիք ինձ սիրել կյանքը,

Համոզեցի՛ք, որ Ձեզնից բացի այլ կանայք չկան,

Իսկ Ճակատագիր կոչված տականքը

Ամեն ինչ վերցրեց ու խառնեց իրար:

Դուք  Տիկին, հոգիս դարձրեցիք ծո՜վ

(Կտցահարում են ճայերն անաստված)

Իսկ ես իմ մաքո՜ւր ու ազնիվ սիրով

Բռնեցի դեպի «Ցա՛վ» տանող ճամփան:

Ձեր սրտում Տիկին, հիմա ամա՜ռ է,

(Որտեղ որ ապրո՜ւմ եք, ձմեռ չի՛ լինում)

Իմ սրտում ձմե՜ռ է և այնքա՜ն համառն է,

Որ Ձեր նկարից աչքը չի կտրում:

Հիմա կծկվում եմ ինչ-որ ցավերից,

Փնտրո՜ւմ, չե՛մ գտնում թե ի՞նչից է դա,

Սիրտս էլ փորձեր է անում իր տեղից

Ձեզ նման  փախչե՜լ,  հեռանալ…

Կգա ժամանակ,  որ չե՛նք լինի էլ,

Տիկի՜ն, զարմացա՞ք, այո՜, նաև Դո՜ւք,

Քանզի, եթե ես որոշեմ մեռնե՜լ -

Դո՛ւք լինելու եք  իմ պոետ սրտում:

Ս.Ումառ-Հարությունյան

20.04.17  Երևան

ԱՍՏՎԱ՜Ծ ՍԻՐԵՍ, ՉՀԱՐՑՆԵ՛Ս…

Աստվա՜ծ սիրես -

Չհարցնե՛ս

Թե ի՞նչեր եմ մտածում…

Գորշ մտքեր են սիրտս մտե՜լ, կրծոտո՜ւմ:

*

Թե  չլիներ

Օրն այս մառախլապա՜տ, անձրևո՜տ

Տխո՜ւր -

Արևոտ օրերն ո՞վ էր հիշելու:

Գիշե՜ր չլիներ,

Ո՞վ կկարոտեր առավոտ-լույսին,

Սպիտա՜կ չլիներ,

Սև՛ն էր առագաստ դառնալու կույսին…

Արյո՜ւն չլիներ -

Արյունը մեր գինի լինե՜ր,

Օտար լիներ ցա՜վը մեզ,

Կորուստներից վախ չզգայինք՝

Չունենայինք

Վերջին համբո՜ւյր

Վերջին ծե՜ս…

Սե՜ր չլիներ -

Հո՜ղն առանց սեր

Մեզ ի՞նչպես էր կուլ տալու,

Սի՜րտ չլիներ -

Տեսնես ի՞նչ էր ոտքերի տակ ընկնելու:

Մա՜հ չլիներ-

Կյանքի  մասին տեսնես  ո՞վ էր հոգալու …

… Եվ դուրս եկավ, որ առանց մահ

Տխո՜ւր կյանք է  լինելու…

*

Գորշ մտքեր են սիրտս մտե՜լ, կրծոտո՜ւմ

Աստվա՜ծ սիրես -

Չհարցնե՛ս

Էլ ի՞նչեր եմ մտածում…

Ս.Ումառ-Հարությունյան

Կապույտ Երազ

Ասո՜ւմ են ագահ ես -

Շատ բան ես ուզում:

Թե շատը ո՞րն է  - ես չե՛մ հասկանում…

Շա՜տը արծաթն է մազերիս բազմած,

Մենությո՛ւնն է շա՜տ, որ հյուր է արդեն

Երկա՜ր ժամանակ,

Շա՞տը…

Շատն աղավնիներն են

Ավերակ վանքի պատերին նստած…

Անտաղանդ պոետի

կարծիքն է լինում շատ,

Կամ հպարտությունը այն մարդու աղքատ,

որի գրպանը լինում է դատարկ,

Իսկ հոգի՞ն -

Հոգին՝ մի ամբողջ աշխարհ:

Շատն ընթերցողի կարծիքն է լինում

Բանից անտեղյակ,

Որ սև թավիշի պես

Փաթաթվում է քեզ  ինչպես մոլագար

Ու ստիպում սգալ ընադամենը մե՜կ,

Մե՛կ վանկի  համար:        

… Անձրևի թա՜փը,

… Դո՜ղը ծառերի,

… Արևի շո՜ղը,

… Հո՜վը զեփյուռի,

… Ծփանքը ծովի

Ու ափն այն դատարկ, որտեղ որ ժամանակն է

Ուշաթա՜փ ընկած…

Իմ ուզածն ինչ է՝  շատ չնչին մի բան -

Լինեի ընդամենը տասնութ տարեկան…

Իսկ ինձ ասում են.

- Ագա՜հ ես, ագա՜հ…

Ս.Ումառ-Հարությունյան