Այն երգը
ե՛րգ չէ ուր քամին
Փոշի ու աղբ
է բարձրացնում,
Երգը -
հայացքն է այն կնոջ,
Որն
արտասվում է խավարում…
Այն սիրտը
սի՛րտ չէ,
Որ չունի սե՜ր,
խղճմտանք,
Այդ սրտերին
կյանքը միշտ էլ
Բերում է ցավ
ու փորձանք …
Այն աչքը ա՛չք
չէ,
Որ չունի
լուսաբացի զգացում…
Անբանալի մի
փական է
Իր կոպերին համարում…
Այն ձեռքը
ձե՛ռք չէ որ ունի,
Բայց փակ
բռուցք է գրպանում,
Ունեցողը չունեցողին
Երբեք ընկեր
չի ընտրում:
Այն շուրթը
շո՛ւրթ չէ, որը միշտ
Օտար լեզվով
է աղոթում,
Ողորմություն
մուրացողի
Տպավորություն
է թողնում…
«Ողորմություն»
բառի համար
Դու ինձ
ներիր ընթերցող
Քեզնից հայցում
եմ ներում,
Ողորմություն
ամեն խնդրող
Ողորմելի չի
լինում…
Ս.Ումառ-Հարությունյան
10.02.16