Քեզ չե՛մ ասում «Թող ի՛նձ, գնա՜»
Այլ ասո՜ւմ եմ. – Հեռո՜ւ մնա,
Գուցե
հեռվից շատ չտանջե՜ս
Չչարչարե՜ս,
Թե չէ վայրի գազանի պե՜ս
Կրծոտում ես
Թե ի՜նձ,
Թե՜ քեզ:
Երբ քո մասին տո՜ղ եմ գրում՝
Հիվանդանո՜ւմ
Դո՜ղ եմ դառնում,
Լա՜ցս է գալիս
Քո հաճելի գոյությունից,
Ասես մեկն ինձ թռցնում է վեր ամպերից
Մեկ էլ վերցնում
գետնով տալիս…
Ինձ ասացին, որ մեծանա՜ս
Նրա մասին կմոռանա՜ս,
Հիմա արդեն տարի՜քս առել-
Սիրո մասին չե՛մ մոռացել:
Ես ասենք թե՜ գլուխը քա՜րը,
Ա՜խր ի՜նքն էլ չի մոռացել՝
Ձյութի նմա՜ն ինձնից կպել,
Իր կամակոր դի՜րքն է դրել:
Ա՜խր, ի՞նչ եմ Սեր քեզ արել,
Որ մինչ հիմա՜ չես մոռացել,
Ո՛չ խոսքե՜րս է ուզում լսել,
Ո՛չ չլսել…
Արի՜ վերջին անգամ նստե՜նք,
Մարդավարի՜ մի լուրջ խոսենք,
Չե՛մ ցանկանում, որ դու գնաս,
Բայց ուզո՜ւմ եմ հեռու մնաս:
… Ա՜խ,
ո՜ւր էր թե հեռանայիր
Ու ես էլ քեզ ցանկանայի՜
Քո չգալո՜վ
Խենթանայի՜:
Комментариев нет:
Отправить комментарий