ՀՈՒՆՎԱՐՅԱՆ ՄԻ ԿԵՍԳԻՇԵՐ

Իսկ ձյունն իջնո՜ւմ է երգով

Իմ թափառող ուսերին,

Տրորվում է ոտքերով

Հունվարյան ցուրտ մեղեդին:

Կեսգիշեր է ցո՜ւրտ ու մութ,

Ինձ հետ քայլում է քամին

… Տունս թվո՜ւմ է հեռու -

Ասես ծայրո՜ւմ աշխարհի:

Ցրտից սիրտս քիչ կաղո՜ւմ է՝

Մի կերպ շնչում դողալով,

Երբ մտրակի պես դաղո՜ւմ է

Հունվարը իր մատներով:

Հանդա՜րտ, սպիտա՜կ քող է իջել

Եկեղեցու գմբեթին,

Տեսնես արդյոք մի վառվող մոմ

Մնացե՞լ  է այս ժամին:

Փաթիլները օրերի պե՜ս

Երկնից թափվում են հողին,

…Ե՞ս եմ և այս հունվարը ծե՜ր

Գիշերվա ուշ այս պահին…