Մահին ասեմ «Բարի՜»
Կյանքին
ասեմ «Դաժա՛ն»
Լինեմ ո՜ղբը
դարի
Արցունքներով
թավշյա:
Սիրտս կշե՜ռք
սարքեմ
Խավարի մեջ
անծայր,
Բույրդ ինձ
հե՜տ տանեմ
Ու աչքե՜րդ
պայծառ…
Հեռացող
հույսին
Խոնարհվե՜մ
դանդաղ,
Մինչ նժարը
հոգսի՜
Մի տառապա՜նք
դառնա:
Ու՜ժը փորձեմ
խավարի,
Խո՜ւլ ու համր
ձևանամ,
Կասկածներից
վիհերի՜
Տեսիլքներին
մոտենամ:
Գիշերներո՜վ
հրդեհվի
Երակներո՜ւմ
արյունս,
Եվ բաժինը
տառապանքի՜
Մոխի՜ր
սարքի քունս:
Հիշեմ օվկիա՜նն
անսահման,
Բայց շատ փոքր
քո սրտից…
Կյանքին
ասեմ դաժա՜ն,
Բայց
թաքնվեմ մահից…
10.06.18 Երևան
Комментариев нет:
Отправить комментарий