Վերլիբր հունվարյան

* * *

Ներկան միայն զարմացնում է,

Տանջում է անցյալը,

Հիշողությունը՝ ցավեցնում,

Թարմացնում է մի գավաթ դա՜ռը սուրճը`

Դառը թարմացնո՜ւմ է,

Թարմանում են վերքերը,

Բոլոր սպիացած տեղերում բացվում են աչքեր

Ու աչքերի մեջ տափաստաննե՜ր,

Տափաստաննե՜ր…

Դաշտամկներն իրեն հետույքներով

Փակում են բների մուտքը թշնամիներից,

Անձրևի՜ց…

Անձրևը թշնամի՜ է,

Անձրևը մաքրում է աչքերիդ ներկամատիտը-

Սև առվակներ են հոսում այտերիդ վրայով,

Նայում եմ զարմացած՝

Ներկան միայն զարմացնում է: