Գուցե
հանդարտվե՞ս,
Դադա՞ր տաս
մի քիչ,
Հոգի՜ս,
սիրելի՜ս
Չէ՞ որ
կիսելու մենք չունենք
Ոչինչ…
Բանտված ես
իմ մեջ
Գիտե՜մ,
Ի՞նչ արած,
Հոգի՜ս,
սիրելի՜ս
Չէ՞ որ ես
ինքս էլ
Հոգսերի մեջ
խորունկ
Վաղուց եմ
թաղված…
Ուզո՞ւմ ես
գնա՜
Հեռացի՜ր
ինձնից,
Ազատությունը
բոլորն են սիրում,
Հոգի՜ս,
սիրելի՜ս
Երբ դու
հեռանաս
Իմ նեղ
պահերին ո՞ւմ եմ դիմելու…
Եվ իմ խի՛ղճն
ես դու
Եվ Աստվա՛ծն
ես իմ,
Հոգի՜ս,
սիրելի՜ս
Մի՞թե հարիր
է քեզ
Նեղանալ
ինձնից…
Բայց դե ի՞նչ
արած,
Ես քեզ
կհանձնեմ մեկ այլ մարմնի,
Որին սիրում
եմ կյանքից
Առավել,
Հոգի՜ս,
սիրելի՜ս
Ես չեմ
նեղանում -
Իմ ահել
մարմնում դու շատ ես տանջվել…
Հետո ի՞նչ
որ կին է ու
Մահկանացու,
Հոգի՜ս,
սիրելի՜ս
Նա Աստվածուհի
է -
Դու իր մեջ
կապրես ինչպես
Դրախտում…
Դե՜, հաջողություն քեզ
Հոգի՜ս,
սիրելի՜ս,
Երբ որ տեղ
հասնես
Լինի ցերեկ
թե գիշեր
Տեղյակ
կպահես…
Հոգի՜ս,
սիրելի՜ս
Շատ
չնեղսրտես,
Ում մոտ որ
գնում ես նրան սպասվում են
Երկա՜ր,
տանջալի՜ց,
Անքո՜ւն
գիշերներ…
Ս.Ումառ-Հարությունյան
18.06.16 Երևան
