Այրող մի արև՜, այրվող մի լուսի՜ն,
… Ու դաղվե՜լ էր ուսս
Քո հուր վարսերից…
Եվ Գիշե՜ր
չէր գիշերը, և նմա՜ն չէր
իրեն,
…Մեզ խանգարող շորե՜րը
Ընկած էին անտեր:
Կի՜րք էր ողջ գիշեր՝ ընդհա՜տ, անընդհա՜տ,
… և քրքրված շուրթե՜ր,
… և աղոթքնե՜ր կիսատ:
Եվ մահճակա՜լն էր ճկում զսպանակներն իր հի՜ն,
Ասե՜ս մի ծղրիդ էր երգում
Պատուհանի գոգին:
Եվ սե՜րը Սե՜ր
էր, և կի՜րք կար պրկված,
… Եվ զո՜ւյգ ճնճղուկներ՝
Կտուցները ցցած…
Եվ գիշե՜ր մութ վկա՜ն կիսալո՜ւյս էր արդեն,
…Լուսաբա՜ցն էր չկամ
Ճմլկոտում իրեն…
