Մի անհա՜մ, անալի լուսաբաց…

Սի՜րտս մի անցած առավոտ հիշեց՝

Մի քա՜ղցր զգացում անսովոր,

Երբ արևի  ցո՜լքն աչքերս բացեց

Ու …լռությո՜ւն էր խոր:

Սի՜րտս մի անցած առավոտ հիշեց՝

Մի կապո՜ւյտ հորիզոն անցյալում,

Մանկությո՜ւնս էր, որ գլուխ բարձրացրել

Ու առավո՜տը դրախտ էր թվում:

Մա՜յրս էր խոսում՝ կամա՜ց, շշուկո՜վ

Ու բարի լո՜ւյս էր մաղթում աշխարհին,

… Մի հարցական էր՝ անցած դարերով.

«Լո՜ւյսը առանց մոր լինո՞ւմ է բարի…»

Մի լուսաբաց էր՝ անհա՜մ-անալի՜,

Սի՜րտս մի անցած առավոտ հիշեց,

Կյանքը բացել էր երա՜խն ահռելի

Ու դատապարտում էր ապրե՜լ ու ապրե՜լ…

Մի հիմա՜ր պատահար առավոտ լուսո,

Երբ սի՜րտս  անցած առավոտ հիշեց,

Ու հիշողության ճամփեքի միջո՜վ

Սողում էր մի կյա՜նք, որը

 Չստացվեց:

Գուցե իրո՞ք հաղթեցինք

Գովաբանենք ամե՜ն ինչ
ու չտեսնե՛նք ոչինչ,
Գուցե իրո՞ք հաղթեցինք
Չե՜նք հեկեկա նորից…

Ոչ ուրուներ մնացին՝
Գիշատիչ ու լեշակեր,
Ո՛չ հոգեմաշ ցնորքներ,
Ո՛չ վիրավոր սրտեր…

Ապրո՜ւմ ենք օրվա
խոսքի փշրանքով,
Կարծես թե երկնից
ընկած մանանա,
Ու թվո՜ւմ է թե միմյանց սիրելով
Էլ երբե՜ք չենք ծերանա:

Ցույց ենք տալիս թե սարքեցինք
Մի նո՛ր աշխարհ,
նո՜ր մշակույթ,
նո՜ր արվեստ,
Անեկդոտներ հնարողին
Սարքեցինք մե՜ծ բանաստեղծ…

Գովաբանենք ամե՜ն ինչ
ու չտեսնենք ոչինչ,
Գուցե իրո՞ք հաղթեցինք-
Չե՜նք հեկեկա նորից:

Ստեփան Ումառ-Հարությունյան

ԿԵՍԳԻՇԵՐ

Մահին ասեմ «Բարի՜»

Կյանքին ասեմ «Դաժա՛ն»

Լինեմ ո՜ղբը դարի

Արցունքներով թավշյա:

Սիրտս կշե՜ռք սարքեմ

Խավարի մեջ անծայր,

Բույրդ ինձ հե՜տ տանեմ

Ու աչքե՜րդ պայծառ…

Հեռացող հույսին

Խոնարհվե՜մ դանդաղ,

Մինչ նժարը հոգսի՜

Մի տառապա՜նք դառնա:

Ու՜ժը փորձեմ խավարի,

Խո՜ւլ ու համր ձևանամ,

Կասկածներից վիհերի՜

Տեսիլքներին մոտենամ:

Գիշերներո՜վ հրդեհվի

Երակներո՜ւմ արյունս,

Եվ բաժինը տառապանքի՜

Մոխի՜ր սարքի քունս:

Հիշեմ օվկիա՜նն անսահման,

Բայց շատ փոքր քո սրտից…

Կյանքին ասեմ դաժա՜ն,

Բայց թաքնվեմ մահից…

10.06.18  Երևան

… Չի՛ նկատում քեզ Աստված

Ամբողջ մի ցա՜վ ուսիդ բարձած

Քայլում ես ծանր քայլվածքով,

… Չի՛ նկատում քեզ Աստված

Կամ նայո՜ւմ է կասկածով:

Գիտե՛ս, կյանքը մի դպրոց է՝

Դասերը բա՜րդ ու խճճված,

Բախտ կոչվածն էլ մի քաոս է,

… Չի՛ նկատում դա Աստված:

Լինես բարի՜ թե չարակամ՝

Մեղավոր ես անկասկած,

Եվ քանի դեռ դատավո՜ր չես

… Չի՛ նկատի քեզ  Աստված:

Բեռդ շա՜տ է ծանր թվում,

Քայլո՜ւմ ես մեջքդ կռացած,

Ո՞ւմ կամ ի՞նչ ես փնտրում կյանքում

Երբ … չի՛ տեսնում քեզ Աստված:

Ցանում ես բարի՜ն - հավաքում չա՜րը,

Չա՛ր բան ես անում առ Աստված,

Արդյունքը մե՜կն է՝ այս աշխարհը

Անտեսե՜լ է տեր Աստված:

Մնաց հոգի՜դ՝ պայծա՜ռ ու ջինջ,

Որ կախված չէ ո՛չ մեկից,

Մե՜կ էլ սիրտդ, որ զայրույթից

Դո՜ւրս է գալիս իր հունից:

Թե չե՜ս տեսնում ինքդ քեզ

Կամ նայո՜ւմ ես կասկածով,

Ինչո՞ւ պետք է ման գա՜ս գտնես

Ինչ-որ մեկին մեղավոր:

Տա՜ր քո բեռը, Մա՜րդ արարած՝

Հոգիդ մաքո՜ւր, սի՜րտդ պարզ,

Ի՜նքդ ես Աստված,

Աստվածների՜

Պաշտամունքի առարկա…

Լուսաբա՜ց է…

Լուսաբա՜ց է…

ու շողերի արանքում

Ստվերները հո՜ւյս են քամում տերևից,

…Հրաշագեղ մի աղմո՜ւկ է աշխարհում,

Սի՛րտս էլ ասե՜ս դուրս է թռել իր տեղից:

Սրտիս տեղը

մի մեծ կարո՜տ է լցվում,

Որ եկել է բարձունքներից երկնային,

Սրտիս տեղում երազնե՜ր են գոյանում՝

Անիրակա՜ն խոստումներով բերկրալի:

Ո՜վ Տիրանայր,

քո անունը չե՛մ հիշում,

Գիտե՞ս, ունեմ քո փախարեն ես մեկի՜ն,

Ու աչքերիս մի պատկե՜ր է գոյանում

Ու ծխո՜ւմ է սիրտս մի երգ ցավագին:

Ո՞վ կսրբի

արցունքները աչքերիս,

Ե՞րբ կարթնանամ լուսաբացին անարցունք,

Ո՜վ  Տիրամայր, մոռացել ես դու էլ ի՜նձ

Ու սրտիս մեջ  ցավի հուր է բռնկվում:

Ես վաթսո՜ւնս

դեռ երեկ եմ բոլորել,

Սակայն դա՛ չէ պատրվա՜կն իմ տխրության,

Սուրբ Տիրամոր փոխարեն ուրիշ կի՜ն եմ նախընտրել

Ու հմայվել նրա խաղաղ պարզությամբ:

Տե՜ր խնդրում եմ,

տո՛ւր համբերություն

Մինչև մեղավոր պա՜հը հանդիպման,

Թո՛ղ որ թաթախվեմ մեղսոտ աշխարհում,

Թո՛ղ որ ես ինքս ի՛մ մեջ մարդանամ:

Լուսաբա՜ց է…

ստվերների արանքում

Լույս շողերը ողջունո՜ւմ են տերևին,

…Հրաշագեղ մի աղմո՜ւկ է աշխարհում,

Սիրտս էլ ասե՜ս լուռ սպասում է պարգևի: