ԱՐԹՈւՐԻՆ

… Երբ անկոչ հյուրի նման աներես

Սովն է մոտենում դռանդ շեմին,

Մի հին հարցական է անվերջ տանջում քեզ՝

Ո՞վ է քեզ տալու պատառն իր վերջին:

Երբ նոր է ծնվում արևածագը,

Շուրջդ դեռ մութ է- անլո՜ւյս մի տարածք,

Բայց լուսավոր է լեռան գագաթը,

Ու չի հասկացվում -

Լո՞ւյս է, թե՞ խավար:

Ու մոգեր չեն գալիս  երկրպագելու,

Ու Լույսը միայնակ է մնում խավարում,

…Չի՜ մնում,  գնո՜ւմ է գլխահակ ու լուռ

Նահատակներին իր հացը տալու…

------------------------------------------

Ցմահ անիծվի ձե՛ռքն այն մեղավոր,

Որ Հաց Բերող քեզ  մեզնից հեռացրեց,

Լուսավոր լինի հոգիդ Հա՛ց  Բերող,

Դու հող չդարձա՜ր -

Մե՛նք մնացինք հող…

Ս.Ումառ-Հարությունյան