Ցա՜յգը - փոքրիկ աղոթարան,
Ծագող լույսը՝ աղոթքի տող,
Ա՛չքս է բացում մի կարոտախտ
Տարօրինակ դիմախաղով…
*
Ե՜ս եմ, Լո՜ւյսն ու Կարոտա՜խտը,
Ոչ ոք չկա՛ մեզնից բացի,
Ու երեքով մեկնվո՜ւմ
ենք
Քնարի մոտ լուսաբացի…
*
Լուսաբացը ե՛րգ է երգում
Մի տխուր ե՜րգ սիրո մասին,
Ժամանակը դո՛ւռն է բացում
Նոր սկիզբ առնող մի հեքիաթի:
*
Քո հեքիաթին չե՛մ հավատում
Կյա՜նք, խաբո՛ւմ ես ինչպես միշտ,
Հեքիաթ ունեմ օտար հողում
Ինձ պես խելա՜ռ, ինձ պես գի՛ժ…
*
Առանց նրա
կյա՛նքս է թափուր,
Երգերս էլ
անվերնագիր,
Խոռոչնե՜ր
են սրտիս խորքում
Ավելանում
ամեն պահի…
*
Իմ հեքիաթը,
կրքով ագահ
Կգա կարոտս
վայելի,
Կարոտախտս
ոտքերի տակ
Կտրորի՜,
Կտրորի՜…
*
Կտրորի
կյանքի հիմար
Բաժանումը
ժամանակի,
Որ հայացքն
իր իմ հայացքում
Մինչև մահս
տեղավորի…
*
… Ցա՜յգը - փոքրիկ աղոթարան,
Մաշված հույսի աղոթքով,
Աչքս է բացում մի կարոտախտ
Տարօրինակ աչքերով…
Ս.Ումառ-Հարությունյան
