Հիշողությանս
խորքերից շերտ-շե՜րտ
Քաշեցի քեզ
վեր՝ բարձրացրի ներկա.
- Ի՞նչ ես
կամենում, ասա՜, ասա՜, Տե՜ր,
Ես կկատարեմ
ինչ-որ կամենաս:
* * *
Ու չի՛
հասկացվում դա ե՞ս եմ խոսում,
Թե նա՝
հեքիաթի Ձկնիկի նման,
Հիշողությո՞ւնս
է անխնա հոսո՜ւմ…
Անցյա՞լս է
մեռնում փշրա՜նք առ փշրանք…
- Ե՛տ գցիր
ինձ Տե՜ր, քո խենթ արյունով
Լցված հուշերիդ
խորքը անհատակ,
Ես ոչինչ
չունե՜մ այստեղ անելու՝
Դեռ քեզ
պետք կգամ գալիքի համար:
Ու գիսախա՜ռը
արցունքն աչքերին
Պատմո՜ւմ է
գալիք օրերի մասին -
Ինչպես, որ Օ՛ձն
էր խաբում Եվային,
Ինչպես Եվա՛ն
էր խաբում Ադամին:
Կարծես
ձեռքումս էր օտա՜ր, ուրիշ Կյա՛նք,
Հույզերի
ցանցը ընկած ուրիշ Սի՜րտ.
- Տո՜ւր ինձ
թռչելու թևեր ու եռանդ,
Ճանապարհվելու խորքերը իմ իսկ:
- Քո
ուղեծիրը վաղո՜ւց է հայտնի
Ի՞նչու ես
ձեռքդ խոթում այլ աշխարհ,
Անցյալը
լերդո՛ւկ է օդի ու ջրի,
Ապագայի մեջ
չե՛ն որոնում մահ…
- Ուզում եմ
տեսնել, թե ո՞ւր են կորչում
Բառերս անդա՜րձ,
մտքերս անվարան,
Ի՞նչպես է օ՜րը
դառնում մի հնչյուն,
Եվ ի՞նչ կա
գալիք սափորում Մահվան…
* * *
Լռե՜ց,
ձեռքիցս ընկավ հատակին՝
Բյուր
փշուրներով աչքերիս առաջ,
Ինչպես որ
հո՜ւյսն է հասնում Դատարկին
Ու Ցած
գլորվում թևերով այրված…
Ս.Ումառ-Հարությունյան
0.1.09.15
Երևան
