четверг, 8 марта 2018 г.

ՀԱՆԴԻՊՈւՄ



Համբուրվեցին Մա՜հն ու Կյա՜նքը-
Մեկը սա՜ռն էր մյուսը՝ տա՜ք,
Չէ՜,  սխալվեցի՜ք -
Մա՜հն էր տաքը, Կյանքը՝ սա՜ռը ու դաժան:

Կյանքը ասաց. – Զգո՜ւյշ, շա՜տ ես տաք,
Սի՜րտս ու հոգիս այրեցիր,
Մահը ասաց. – Նման Կյա՜նքը
Միայն ի՛նձ է արժանի:

Գրկեց Կյանքին, իրեն սեղմեց -
Կյանքը սա՜ռն էր գորտի պես,
Մահը Կյանքի՜ց սարսուռ քաղեց՝
Գրկից Կյանքին բաց թողեց:

Հանդիպեցի՜ն, պա՜հն էր այդպես-
Մի սա՜ռը Կյանք, մի տա՜ք Մահ,
Չհասկացվե՜ց ո՞վ ում հաղթեց
Ո՞վ մնաց,  ո՞վ հեռացավ:

Կյանքը հաճախ սա՜ռն  է լինում,
Դա՜ռը,  դաժա՜ն մի քի՜չ բիրտ,
Մի՛շտ էլ Կյա՜նքն է Մահին խեղդում,
Բնությունով  իր կոպիտ:

Հո՜գ չէ, թե որ համբուրվում են   
Մա՜հն ու Կյա՛նքն՝ այս աշխարհում,

Կյանքի դաժան պահվածքի՜ց է
Մա՛հը Կյանքից սարսափում:

Комментариев нет: