воскресенье, 25 февраля 2018 г.

Հեքիաթ

Փնտրո՜ւմ եմ,
Փնտրո՜ւմ
Ու չգիտե՜մ ինչ՝
Ինչ-որ աչքե՜ր, մաքո՜ւր-մաքուր,
Կորած մի ի՜ղձ,
Մի անանո՜ւն անձև կարոտ,
Օտա՜ր ծաղիկ՝ օտա՜ր բույրով,
Բազմազավակ փշատենի՜,
Վարսերը կախ
Ո՛չ պտղաբեր
Մի ուռենի՜…
Օգուտն ի՞նչ է, որ փնտրո՜ւմ եմ
Ու…չգիտե՜մ:
Լավ չէ՞ արդյոք, որ վերջացնեմ տողերով այս՝
Հույսերիս նմա՜ն գարնան հետ չվա՜ծ
Երկնքից երե՜ք խնձոր ընկավ ցած…

Комментариев нет: