ԵՐԱԶ

* * *

Ավելի լավ՞ չէր

Գործ ունենայի

Մո՜ւրճ-զնդանի հետ,

Քան թե լինեի մի դժբախտ պոետ,

Որի երազում հանկարծ հայտնվեր

Սպասվա՜ծ մի կույս սիրահար,

Ծոցում գալարվե՜ր

Ու…կո՜ւյս հեռանար:

Ավելի լա՞վ չէր

Ծախվե՜ի կյանքին

Ապրելու համար,

Չարժանանայի՜ սիրո ողջույնին,

Մի հիմա՜ր անդորր տիրություն աներ

Հոգում ու մարմնում

Կա՜մ էլ թեկուզ զանգ դառնայի

Ղողանջեի զանգ չունեցող

Մենաստանի տանիքում:

Է՜հեյ, լսեցե՜ք

Երազի տերեր քմահաճ ու չար,

Այդ ո՞ւմ եք խաբում այդպես խայտառակ,

Ումի՞ց թաքցնում երազանքների

Կապո՜ւյտը պայծառ,

Ի՞նչու եք սփռում այդքան ցա՜վ, դավե՜ր-

Երազը սարքո՜ւմ նզովյալ գեհեն…

* * *

Առավոտ լուսո՜,

Ժպտացող մի դե՜մք,

Հստակ հայացքից կաթում էր արյո՜ւն՝

Կարծես վերմակով իր դե՜մքն էր փակել

Մի մե՜ծ՝

Ահռելի՜ արարողություն:

Շնչո՜ւմ էր կուրծքը,

Կանչո՜ւմ էր հեռու՝

Դեպի ամառվա նազուն գիշերը,

Ու հարցականնե՜ր…

Ու հարցականնե՜ր…

Խանդի՜ց խելագար չռված բիբերը:

- Քեզ ի՞նչ պատահեց, սիրելի՜ս, ասա՜,

Ո՞ւմ էիր կանչում երազում այդպես,

Դե ե՛կ բացատրի՜ր, որ կյանքում դաժա՜ն

Դրախտից բացի կա՛ նաև գեհեն:

Արցունքի պես շողացո՜ղ,

Կոպի նման դողացո՜ղ,

Բա՜շը կախած վայրի ձիու

Վազքի նման կատաղի՜,

Առավո՜տն էր

Որպես գուշակ մեկնաբանո՜ւմ

Կո՜ւյս երազս

Եղկելի…