Կարոտներիս գինին

Միշտ կարո՜տ է երգում սիրտս,

(Այսքա՜ն կարոտ որտեղի՞ց)

Այնքան շա՜տ են կարոտներս-

Բաժանո՜ւմ եմ

Անցորդներին փողոցի…

Մեկին մի քիչ շա՜տ է հասնում,

Մեկին մի քիչ պակա՜ս,

Կարոտներից մի՛տքս պայթում-

Նմանվում է հասունացած,

Սի՜րտը պայթած նռան…

Հոգուս հյութը կարոտախեղդ

Կա՜թ-կաթ ընկնում է հողի՜ն,

Անկո՜ւշտ, ագա՜հ հողն իր հերթին

Կո՜ւլ է տալիս

Կարոտներիս գինին…

Կարմի՜րն է դառնում կարոտի գույնը ՝

Արյան պես խելա՜ռ,

Արյան պես գաղտնի՜,

Հայելի է դառնում անորոշությունը՝

Գազանի տեսքով տհա՜ճ,

Անճոռնի…

… Կարմի՜ր են բոլոր անցորդները,

Հո՜ղը, երկի՜նքը,

Անձրևը՝ թափվող վադագույն ամպից…

Միշտ կարո՜տ է երգում սիրտս,

Այսքա՜ն կարոտ որտեղի՞ց..

© Ս