Հա՜յը սահման չի՜ ճանաչում

Գո՜վք չեմ անում,

Փո՜րձ չեմ անում

Վսեմ Ազգս բարձրացնելու…

Հային երբեք չբարկացնե՛ս՝

Հա՜յը սահման չի՜ ճանաչում:

Ոչ սիրելո՜ւ,

Ոչ ատելո՜ւ,

Ոչ խանդելո՜ւ,

Ոչ խաբելո՜ւ,

Նախանձելո՜ւ,

Բարուն «բարի» ասելո՛ւ,

Չարին չարո՜վ պատժելու…

Լա՞վ չէ արդյոք չբարկացնել-

Հա՜յը սահման չի՜ ճանաչում:

Ճանապարհնե՜ր գիտի չափել,

Անբարիշտի՜ն, անխոհեմի՜ն

Տե՜ղը դնել,

Հայը  նաև գիտի ներե՜լ

Ու…չի կարող այլ կերպ ապրել,

Եթե  նրան չբարկացնեն:

Մե՜ծ է, շա՜տ մեծ տե՜ղն այն դատարկ,

Որտեղ ցա՜վն է տեղավորում

Դարա՜կ-դարա՜կ,

Համակերպվում արա՜գ-արա՜գ,

Դիպվածները մեջքին բարձած՝

Հեծվորի պես այստե՜ղ-այնտե՜ղ տեղաշարժվո՜ւմ

Մինչ այն պա՜հը, երբ բարկանո՜ւմ

Ու սահմաններ չի՜ ճանաչում:

Աշխարհի ողջ փորձը վերցրե՜լ

Իր վրա է ձևե՜լ,  չափե՜լ

Ու տանում է փորձությունը

Իրեն տված՝

Էլ ջրհեղե՜ղ

Էլ երկրաշա՜րժ,

Էլ կոտորա՜ծ,

Էլ կոտորվա՜ծ,

(Հիշենք դեպքը Ավարայրի)

Մնա՜ց՝

Ռումբը ատոմային -

Աստված չանի հանկարծ պայթի,

Քանզի հա՜յը (պիտի ասեմ որպես գաղտնիք)

Ողջ մարդկության ռո՜ւմբն է գաղտնի,

Թե բարկանա՜, հանկարծ պայթի՜

Հա՜յը սահման չի՜ ճանաչի…