Վերջին անգամ

Սսկվել ես բախտի իմ ժանգոտ անիվ,

Էլ չե՜ս պտտվում

Առաջվա նման,

Ես՝ միամիտս, ի՞նչ իմանայի,

Որ չեմ դիմանա կատակիդ դաժան…

Գուցե ընդամենը մե՞կն է մնացել՝

Մի պտույտ կյանքի

կամ էլ թե մահվան-

Մի աստղ է կարծես լեռան կատարին-

Ուր որ է ասես ընկնելու է ցած:

Թե չե՛ս կատակում, մի էլ պտտվիր,

Ես չեմ մեկնի քեզ

Ձե՛ռքն իմ օգնության,

Քա՛ր չեմ, հավատա՜, ի՜մ Ճակատագիր-

Մարդ-դերասան եմ,

Հպա՜րտ եմ սակայն:

Հիմա այնպիսի լռություն է, որ

Ապրելը դարձել է

Առավե՛լ դյուրին,

Ես էլ չեմ քայլում քո ոտնահետքով-

Ինձ իր հետ տանում է օտա՜ր մի քամի…

… Գիտե՜մ, որ մի օր վերջի՜ն ճռինչով,

Մի պտույտ կանես՝ շա՜տ երկար սպասված,

Կճանապարհես ինձ

Տանից դեպի Հո՜ղ,

Պտույտդ կանես

Մի վերջի՜ն անգամ…